สุภาพสตรีสีแดงแห่งวิทยาลัยฮันทิงดอน

สุภาพสตรีสีแดงแห่งวิทยาลัยฮันทิงดอน ในห้องโถงอันศักดิ์สิทธิ์ของ Huntingdon College การปรากฏตัวของความมืดที่อ้อยอิ่งอยู่—สตรีชุดแดง เธอเป็นภาพที่ทาด้วยสีแดงเข้ม ร่างคล้ายผีของเธอหลอกหลอนนักศึกษาและคณาจารย์ที่กล้าขวางทางเธอ ตำนานเล่าว่า Red Lady เป็นอดีตนักเรียนชื่อ Emily หญิงสาวผู้เก่งกาจและทะเยอทะยาน เธอกระหายความรู้อย่างไม่รู้จักพอและเรียนเก่ง แต่การไขว่คว้าหาความสำเร็จอย่างไม่ลดละทำให้เธอแทบบ้าคลั่ง ขณะที่เธอทำงานหนักทั้งวันทั้งคืน ถูกความทะเยอทะยานของเธอกลืนกิน ด้วยความสิ้นหวังที่จะบรรลุความสมบูรณ์แบบ เอมิลี่หันไปหาพลังมืด เธอขุดคุ้ยพิธีกรรมต้องห้ามและทำสัญญากับบุคคลที่มุ่งร้าย เพื่อแลกกับจิตวิญญาณของเธอ เธอแสวงหาพลังและสติปัญญาที่เหนือกว่าเพื่อนทุกคน แต่ผลลัพธ์ของการเป็นพันธมิตรที่ชั่วร้ายของเธอก็ปรากฏชัดในไม่ช้า จิตใจของเอมิลี่บิดเบี้ยวภายใต้อิทธิพลของพลังชั่วร้ายที่กลืนกินเธอ เธอจมดิ่งสู่ความหลงใหลคลั่งไคล้ สติของเธอหลุดลอยไปเหมือนเม็ดทรายผ่านนิ้วที่สั่นเทาของเธอ คืนหนึ่งเป็นเวรเป็นกรรม เธอดำดิ่งสู่ความมืดถึงจุดสุดยอด หัวใจของเอมิลี่หยุดเต้น พลังชีวิตของเธอดับวูบลงเพราะความวุ่นว

คนหายในปานามา

คนหายในปานามา ในฤดูใบไม้ผลิปี 2014 Kris Kremers และ Lisanne Froon นักเรียนชาวดัตช์ 2 คน ออกเดินทางไปเที่ยวปานามา การผจญภัยครั้งนี้ตั้งใจให้เป็นการพักผ่อนที่น่าตื่นเต้นจากการเรียน แต่การเดินทางไปยังป่าฝนปานามาของพวกเขากลับกลายเป็นเรื่องเลวร้ายเมื่อพวกเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หนึ่งวันก่อนที่พวกเธอจะหายตัวไป สาวๆ วางแผนจะเดินเขารอบๆ เส้นทาง Pianista อันงดงาม ชาวบ้านได้เตือนพวกเขาถึงภูมิประเทศที่คาดเดาไม่ได้และป่าทึบ แต่สาวๆ ที่มีความกระตือรือร้นและความรู้สึกของการผจญภัยก็ออกเดินทางไปในที่ที่ไม่รู้จัก สองสามชั่วโมงแรกของการปีนเขาเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ ซึ่งถูกบันทึกไว้ในภาพถ่ายในกล้องของพวกเขา แต่ยิ่งนานวัน ร่องรอยของพวกเขาก็ยิ่งทรยศมากขึ้น ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงคำรามต่ำดังก้องมาจากส่วนลึกของป่า ตกกลางคืนและป่าถูกกลืนด้วยความมืดที่น่าขนลุก เสียงคำรามดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ความกลัวคืบคลานเข้ามา สาวๆ พยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่เสียงอ้อนวอนของพวกเธอกลับถูกป่าหนาทึบกลืนกิน การโทรหาบริการฉุกเฉินครั้งสุดท้ายของพวกเขาไม่ได้รับสาย หลงทางอยู่ในถิ่นทุรกันดารเช่นเดียวกับพวกเขา วันเว

อุโมงค์ผีสิงคิโยทากิ

อุโมงค์ผีสิงคิโยทากิ ในเขตชานเมืองของเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น มีอุโมงค์ยาวสี่ร้อยเมตรที่รู้จักกันในชื่ออุโมงค์คิโยทากิ ซึ่งมีชื่อเสียงจากเรื่องเล่าอันน่าสะพรึงกลัวที่เกี่ยวข้องกับอุโมงค์นี้ สร้างขึ้นในยุคเมจิ เชื่อกันว่าสร้างขึ้นโดยคนงานและทาสที่ถูกเอารัดเอาเปรียบ หลายคนเสียชีวิตระหว่างการก่อสร้างเนื่องจากสภาพที่เลวร้ายและถูกฝังอยู่ในบริเวณใกล้เคียง กลุ่มเพื่อนนักผจญภัยที่หลงใหลในเรื่องเล่าอันน่าสะพรึงกลัวรอบๆ อุโมงค์ ตัดสินใจไปเที่ยวในคืนแห่งโชคชะตาคืนหนึ่ง พวกเขาเข้าไปในอุโมงค์ในรถของพวกเขา ไฟหน้าแทบจะส่องสว่างให้กับความมืดที่ดูเหมือนจะกลืนกินทุกสิ่งภายใน ขณะที่พวกเขาขับรถผ่านไป พวกเขาสังเกตเห็นว่าอุณหภูมิลดลงอย่างมาก วิทยุเริ่มเสียงแตก แทนที่เสียงเพลงด้วยเสียงร้องแผ่วเบาและคร่ำครวญ โดยไม่สนใจเหตุการณ์ที่ไม่สงบ พวกเขากดต่อไปจนกระทั่งเห็นร่างในกระจกมองหลัง มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ แต่งกายด้วยชุดคนงานสมัยเก่า ถือตะเกียงที่ส่องแสงสีน้ำเงินน่าขนลุก เขาเริ่มเดินไปหาพวกเขา ใบหน้าของเขาถูกบดบังด้วยความมืด พวกเขาเร่งความเร็วด้วยความตื่นตระหนกโดยทิ้งร่างไว้เบื้องหลัง เมื่อพวกเขาออกจากอุโมงค์ พวกเขาต

โอคิคุซัง (ผีนับจาน) แห่งปราสาทฮิเมจิ

โอคิคุซัง (ผีนับจาน) แห่งปราสาทฮิเมจิ ในยุคศักดินาของญี่ปุ่น ภายในกำแพงมืดของปราสาทฮิเมจิ มีซามูไรชื่อ Aoyama Tessan อาศัยอยู่ เขาเป็นคนโหดร้ายและเจ้าเล่ห์ด้วยความปรารถนาในอำนาจ ในบรรดาคนรับใช้ของเขามีหญิงสาวที่สวยงามและไร้เดียงสาชื่อ Okiku Okiku รับผิดชอบจาน Delft อันล้ำค่าทั้งสิบแผ่นของ Aoyama แต่ละชิ้นล้วนเป็นสิ่งประดิษฐ์ล้ำค่า อาโอยามะปรารถนาที่จะชักใยโอคิคุให้กลายเป็นเมียน้อยของเขา จึงได้วางแผนชั่วร้ายขึ้น เขาซ่อนจานใบหนึ่งและกล่าวหาว่าโอคิคุทำมันหาย ด้วยความสิ้นหวังและหวาดกลัวต่อความโกรธแค้นของเจ้านาย โอคิคุจึงนับจานครั้งแล้วครั้งเล่า โดยมักจะพบเพียงเก้าใบเท่านั้น อาโอยามะสัญญาว่าจะยกโทษให้เธอหากเธอตกเป็นเมียน้อยของเขา เมื่อ Okiku ปฏิเสธ Aoyama ก็โกรธจัดและโยนเธอลงบ่อน้ำ ที่นั่นเธอเสียชีวิตอย่างโดดเดี่ยวและน่าสยดสยอง จากวันนั้นเป็นต้นมา เหตุการณ์อันน่าสยดสยองก็เริ่มคลี่คลายลงทุกคืน เมื่อความมืดมิดลง เสียงอันโศกเศร้าก็ดังขึ้นจากส่วนลึกของบ่อน้ำ นับถึงเก้า ตามด้วยเสียงกรีดร้องที่ทำให้ตกใจ มันคือวิญญาณของ Okiku ที่หวนนึกถึงช่วงเวลาสุดท้ายของความสิ้นหวังของเธอ ปรากฏการณ์ที่น่าขนลุกท

โอคิคุ ตุ๊กตาผีผมยาวเองได้

โอคิคุ ตุ๊กตาผีผมยาวเองได้ ในปี 1919 ชายหนุ่มชื่อ Eikichi Suzuki ได้ไปเยี่ยมชมศาลเจ้า Sannenzaka ในเกียวโตขณะเดินทาง เขาซื้อตุ๊กตาญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมที่สวยงามให้กับโอกิคุ น้องสาววัย 2 ขวบของเขา ตุ๊กตามีผมบ็อบ ลักษณะที่บอบบาง และสวมชุดกิโมโน ด้วยความสุขใจ Okiku ทะนุถนอมตุ๊กตาตัวนี้ เล่นกับมันทุกวัน และตั้งชื่อมันตามตัวเธอเองด้วยซ้ำ น่าเศร้าที่ Okiku ล้มป่วยและเสียชีวิตในปีต่อมา ตุ๊กตาถูกวางไว้บนแท่นบูชาของครอบครัวเพื่อรำลึกถึงลูกสาวที่จากไปอย่างสุดซึ้ง เมื่อเวลาผ่านไป ครอบครัวสังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด นั่นคือผมบ็อบแต่เดิมของตุ๊กตาเริ่มยาวขึ้น และตอนนี้เลยไหล่ไปแล้ว พวกเขาเชื่อว่าเป็นสัญญาณว่าวิญญาณของ Okiku ได้สิงอยู่ในตุ๊กตา ครอบครัวตัดสินใจมอบตุ๊กตาให้กับวัด Mannenji ในฮอกไกโดเมื่อพวกเขาย้ายไป นักบวชสนใจตกลงที่จะดูแลตุ๊กตา ไม่นานนักนักบวชและเหล่าสาวกก็สังเกตเห็นว่าขนของตุ๊กตายาวขึ้นอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะมีการเล็มขนบ่อยครั้งก็ตาม ราวกับว่าวิญญาณของ Okiku เปิดเผยตัวตนของมัน คืนหนึ่ง พระเณรถูกปลุกด้วยเสียงแผ่วเบา หลังจากนั้นเขาก็มาถึงห้องที่เก็บตุ๊กตาไว้ ภายใต้แสงจันทร์ เขาเห็นตุ๊

ฮานาโกะซัง ผีในห้องน้ำ

ฮานาโกะซัง ผีในห้องน้ำ ในเมืองโตเกียวที่พลุกพล่าน มีโรงเรียนขนาดใหญ่และเก่าแก่ตั้งอยู่ พร้อมเก็บงำความลับอันน่าขนลุก นั่นคือตำนานของฮานาโกะซัง เรื่องเล่านี้ถูกส่งต่อจากนักเรียนรุ่นหนึ่งไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง เพิ่มบรรยากาศแห่งความลึกลับและน่าสะพรึงกลัวให้กับอาคารเรียนหลังเก่า ว่ากันว่าผีของเด็กสาว ฮานาโกะซัง หลอกหลอนแผงที่สามของห้องน้ำหญิงชั้นสาม นักเรียนที่ย้ายมาใหม่ ยูมิ เมื่อได้ยินเรื่องราวนี้เป็นครั้งแรก ก็ปฏิเสธว่าเป็นเพียงความเชื่องมงาย เธอตัดสินใจท้าทายตำนานและพิสูจน์ว่าผิด บ่ายวันนั้น ขณะที่บรรยากาศของโรงเรียนเงียบลงและดวงอาทิตย์ตกทอดเงายาว ยูมิเดินไปที่ห้องน้ำชั้นสาม ด้วยหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอก เธอยืนอยู่หน้ากระจกแล้วตะโกนถาม “ฮานาโกะซัง อยู่ตรงนั้นหรือเปล่า” ตามที่ตำนานกล่าวไว้ เธอเคาะประตูคอกที่สามสามครั้ง ด้วยความประหลาดใจและหวาดกลัว เสียงตอบกลับมาว่า “ใช่ ฉันอยู่ที่นี่” ประตูเปิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด เผยให้เห็นเด็กสาวในชุดกระโปรงสีแดงเชย-ฮานาโกะซัง ดวงตาของเธอกลวงโบ๋ ใบหน้าซีดเซียว และรอยยิ้มที่มุ่งร้ายกระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ ความกลัวครอบงำยูมิ และเธอพยายา

Oh Whistle And I’ll Come To You My Lad

Oh Whistle And I’ll Come To You My Lad ศาสตราจารย์ เดวิด ฮอว์ธอร์น  นักวิชาการด้านโบราณวัตถุ กำลังเดินทางไปวิจัยในเมืองชายทะเลห่างไกลในอังกฤษ ขณะสำรวจโบสถ์เทมพลาร์เก่า เขาพบนกหวีดโบราณประหลาดที่มีข้อความว่า “Quis est iste qui venit” ซึ่งแปลว่า “ใครคือผู้ที่กำลังจะมา” โดยไม่สนใจคำจารึกภาษาละตินที่เป็นลางร้าย ฮอว์ธอร์นเก็บนกหวีดลงกระเป๋า กระตือรือร้นที่จะเพิ่มเข้าไปในคอลเลกชั่นของเขา เย็นวันนั้น กลับมาที่ห้องของเขาที่โรงแรม เขาไม่สามารถต้านทานการล่อลวงให้ลองเป่านกหวีดได้ เมื่อเป่าเข้าไปในนั้น เขาสร้างเพลงหลอนที่สะท้อนอย่างน่าขนลุกตลอดทั้งคืน คืนนั้น ฮอว์ธอร์นฝันร้าย เขายืนอยู่บนชายฝั่งขณะที่มีเงาร่างหนึ่งเข้ามาหาเขาจากทะเล ในแต่ละก้าว ร่างก็ขยายใหญ่ขึ้น กลายร่างเป็นร่างไร้รูปร่างพิสดาร ฮอว์ธอร์นตื่นขึ้นด้วยเหงื่อเย็น ภาพหลอนในความฝันยังคงอยู่ในหัวของเขา ในวันต่อมา เหตุการณ์ประหลาดเริ่มระบาดในฮอว์ธอร์น เขาจะเห็นร่างจากความฝันในสายตาของเขา แต่เมื่อเขาหันไปก็ไม่มีอะไร เขาได้ยินเสียงกระซิบ เรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า สะท้อนกับเพลงที่เขาเป่านกหวีด ในคืนพายุฝ

Mystery of Room 1046

Mystery of Room 1046 ในใจกลางเมืองแคนซัสซิตี ภายในกำแพงของ Hotel President อันงามสง่า เรื่องราวอันน่าสยดสยองได้เปิดเผยขึ้น เรื่องราวของโรแลนด์ ที. โอเว่น และความสยองขวัญในห้อง 1046 มันคือความลึกลับอันน่าสะพรึงกลัวที่ปกคลุมเมือง ทิ้งผู้อยู่อาศัยไว้ใน ความไม่สบายใจและความสับสน จุดกำเนิด ในฤดูหนาวปี 1935 Roland T. Owen ได้เช็คอินที่ Hotel President โดยใช้ชื่อปลอม ความตั้งใจของเขาถูกปกปิดเป็นความลับ ตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นความลับที่ได้รับการปกป้องอย่างระมัดระวัง ห้อง 1,046 กลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ชั่วคราวของเขา แต่เขารู้เพียงเล็กน้อยว่ามันจะกลายเป็นห้องแห่งความสยดสยองที่ไม่สามารถบรรยายได้ วันเวลาผ่านไป เหตุการณ์แปลกประหลาดเริ่มระบาดในห้อง 1046 แขกแปลกหน้ามาเยือนโรแลนด์ในเวลาไม่ปกติ บทสนทนาของพวกเขาเต็มไปด้วยเสียงกระซิบและเจตนาแอบแฝง พนักงานโรงแรมรายงานว่าได้ยินเสียงกรีดร้องอู้อี้เล็ดลอดออกมาจากภายในห้อง ทำให้พวกเขาสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง ผู้จัดการโรงแรมจึงตัดสินใจสอบสวน เมื่อปลดล็อกประตูห้อง 1046 เขาก็พบกับภาพที่น่าสยดสยอง โรแลนด์นอนติดกับเก้าอี้ ร่างกายของเขาฟกช้ำและสะบักสะบอม เลือดเ

The Great God Pan

The Great God Pan ในใจกลางกรุงลอนดอน นักวิทยาศาสตร์ผู้ปราดเปรื่องแต่แปลกประหลาด ดร. เรย์มอนด์ อาศัยอยู่และเก็บงำความลึกลับเอาไว้ เขาเชื่อในการมีอยู่ของโลกที่อยู่นอกเหนือความเข้าใจของมนุษย์ธรรมดา มีเพียงผู้ที่ถูกกระทะมหาเทพสัมผัสเท่านั้นที่มองเห็นได้ อยู่มาวันหนึ่ง ดร. เรย์มอนด์ทำการทดลองผ่าตัดสมองกับหญิงสาวชื่อแมรี่ เพื่อกระตุ้นสติปัญญาของเธอให้รับรู้โลกอื่น เมื่อเธอตื่นขึ้นจากการผ่าตัด เธอกรีดร้องเมื่อเห็นนิมิตที่คนอื่นมองไม่เห็น และหลังจากนั้น จิตใจของเธอก็กลับเข้าสู่สภาวะไร้เดียงสา หลายปีต่อมา เหตุการณ์แปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้เริ่มคลี่คลายในสังคมลอนดอน ชาร์ลส์ เฮอร์เบิร์ต สุภาพบุรุษผู้มั่งคั่งรับอุปการะหญิงสาวลึกลับที่เย้ายวนใจและลึกลับชื่อเฮเลน วอห์น เสน่ห์ของเฮเลนดึงดูดผู้คนให้เข้ามาหาเธอ แต่คนที่เข้าใกล้มักถูกรบกวนด้วยความฝันอันน่าสยดสยองจนบรรยายไม่ได้ ซึ่งนำไปสู่การเสียชีวิตด้วยการฆ่าตัวตายหรืออาการคลุ้มคลั่ง ชื่อเสียงของเฮเลนในฐานะลางสังหรณ์แห่งหายนะได้เติบโตขึ้น เมื่อผู้คนรอบตัวเธอยอมจำนนต่อชะตากรรมอันลึกลับและน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ ความสงสัยก็เกิดขึ้นเกี่ยวกับต้นกำเนิ

The Monkey’s Paw

The Monkey’s Paw ในบ้านที่อบอุ่นและแปลกตาในอังกฤษ ครอบครัวไวท์ใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบและไม่วุ่นวาย ครอบครัวประกอบด้วยนายและนางไวท์ และเฮอร์เบิร์ต ลูกชายของพวกเขา ชีวิตของพวกเขาพลิกผันเมื่อจ่าสิบเอกมอริส เพื่อนเก่าที่เคยรับใช้ในอินเดียมาเยี่ยมพวกเขา มอร์ริสนำสิ่งประดิษฐ์ที่น่าสงสัยมาด้วย อุ้งตีนของลิงมัมมี่ที่ว่ากันว่ามีพลังอันน่าสะพรึงกลัว—มันสามารถมอบพรสามประการแก่เจ้าของมันได้ แต่เขาเตือนคนผิวขาวถึงคำสาปของอุ้งเท้า โดยอธิบายว่าพลังของมันมืดมนและบิดเบี้ยว แม้จะได้รับคำเตือนจากจ่าสิบเอก นายไวท์ก็สนใจและเพิกเฉยต่ออันตราย แต่ก็ซื้ออุ้งเท้ามา ไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจได้ มิสเตอร์ไวท์จึงตั้งความปรารถนาแรกของเขาไว้ นั่นคือเงินสองร้อยปอนด์เพื่อใช้จ่ายในบ้านของพวกเขา วันรุ่งขึ้น ตัวแทนจากที่ทำงานของเฮอร์เบิร์ตมาเยี่ยมพร้อมแจ้งข่าวร้าย เฮอร์เบิร์ตเสียชีวิตในอุบัติเหตุอันน่าสยดสยอง เพื่อเป็นการชดเชย บริษัทเสนอเงินให้ไวท์สองร้อยปอนด์ ซึ่งเป็นจำนวนที่แน่นอนที่มิสเตอร์ไวท์ต้องการ ครอบครัวถูกทำลายล้าง ความสุขจากความปรารถนาที่สมหวังถูกแทนที่ด้วยการสูญเสียลูกชายอย่างเจ็บปวด หลังจากฝังเฮอร์เบิร์ต