Oh Whistle And I'll Come To You My Lad

โดยไม่สนใจคำจารึกภาษาละตินที่เป็นลางร้าย ฮอว์ธอร์นเก็บนกหวีดลงกระเป๋า กระตือรือร้นที่จะเพิ่มเข้าไปในคอลเลกชั่นของเขา เย็นวันนั้น กลับมาที่ห้องของเขาที่โรงแรม เขาไม่สามารถต้านทานการล่อลวงให้ลองเป่านกหวีดได้ เมื่อเป่าเข้าไปในนั้น เขาสร้างเพลงหลอนที่สะท้อนอย่างน่าขนลุกตลอดทั้งคืน

คืนนั้น ฮอว์ธอร์นฝันร้าย เขายืนอยู่บนชายฝั่งขณะที่มีเงาร่างหนึ่งเข้ามาหาเขาจากทะเล ในแต่ละก้าว ร่างก็ขยายใหญ่ขึ้น กลายร่างเป็นร่างไร้รูปร่างพิสดาร ฮอว์ธอร์นตื่นขึ้นด้วยเหงื่อเย็น ภาพหลอนในความฝันยังคงอยู่ในหัวของเขา

ในวันต่อมา เหตุการณ์ประหลาดเริ่มระบาดในฮอว์ธอร์น เขาจะเห็นร่างจากความฝันในสายตาของเขา แต่เมื่อเขาหันไปก็ไม่มีอะไร เขาได้ยินเสียงกระซิบ เรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า สะท้อนกับเพลงที่เขาเป่านกหวีด

ในคืนพายุฝนฟ้าคะนอง ท่ามกลางแสงเทียนที่ริบหรี่ ร่างนั้นโผล่ออกมาจากเงามืด ปรากฏเหนือฮอว์ธอร์น เป็นภาพที่น่าสยดสยอง เป็นปีศาจที่สวมชุดสีขาว ใบหน้าเบลอและมีรูปร่างเปลี่ยนไป

ด้วยความหวาดกลัวอย่างยิ่ง ฮอว์ธอร์นจึงเป่านกหวีดใส่ร่างนั้น ซึ่งส่งเสียงร้องออกมาจากลำคอก่อนจะหายตัวไป วันต่อมา ฮอว์ธอร์นออกจากเมืองโดยทิ้งเสียงนกหวีดต้องสาปไว้เบื้องหลัง แต่เขาไม่สามารถสลัดความทรงจำเกี่ยวกับความสยองขวัญที่เขาเรียกออกมาได้

“เสียงสะท้อนที่อัญเชิญ: โอ้ นกหวีด แล้วฉันจะมาหาคุณ ที่รัก” เป็นเรื่องราวอันหนาวเหน็บของความอยากรู้อยากเห็นที่กลายเป็นฝันร้าย ทำหน้าที่เป็นคำเตือนไม่ให้เข้าไปยุ่งกับวัตถุโบราณและความน่ากลัวที่มองไม่เห็นที่พวกเขาอาจเก็บงำไว้ เรื่องราวนี้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพอันน่าสะพรึงกลัวของวัตถุธรรมดาที่จะปลดปล่อยความสยดสยองที่ยากจะพรรณนา