Mystery of Room 1046

ในฤดูหนาวปี 1935 Roland T. Owen ได้เช็คอินที่ Hotel President โดยใช้ชื่อปลอม ความตั้งใจของเขาถูกปกปิดเป็นความลับ ตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นความลับที่ได้รับการปกป้องอย่างระมัดระวัง ห้อง 1,046 กลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ชั่วคราวของเขา แต่เขารู้เพียงเล็กน้อยว่ามันจะกลายเป็นห้องแห่งความสยดสยองที่ไม่สามารถบรรยายได้

วันเวลาผ่านไป เหตุการณ์แปลกประหลาดเริ่มระบาดในห้อง 1046 แขกแปลกหน้ามาเยือนโรแลนด์ในเวลาไม่ปกติ บทสนทนาของพวกเขาเต็มไปด้วยเสียงกระซิบและเจตนาแอบแฝง พนักงานโรงแรมรายงานว่าได้ยินเสียงกรีดร้องอู้อี้เล็ดลอดออกมาจากภายในห้อง ทำให้พวกเขาสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง

ผู้จัดการโรงแรมจึงตัดสินใจสอบสวน เมื่อปลดล็อกประตูห้อง 1046 เขาก็พบกับภาพที่น่าสยดสยอง โรแลนด์นอนติดกับเก้าอี้ ร่างกายของเขาฟกช้ำและสะบักสะบอม เลือดเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าและผนัง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ราวกับว่าเขาได้เห็นความสยดสยองที่ไม่อาจจินตนาการได้

โรแลนด์ถูกรีบไปโรงพยาบาลทันที ซึ่งเขาแทบไม่รู้สึกตัวและไม่สามารถให้คำอธิบายที่สอดคล้องกันได้ นักวิจัยเจาะลึกลงไปในส่วนลึกของความลึกลับ พยายามปะติดปะต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในขอบเขตของห้อง 1046

อย่างไรก็ตาม ความลึกลับก็ยิ่งลึกลงไปเท่านั้น โทรศัพท์นิรนามหลั่งไหลเข้ามาในสถานีตำรวจ เตือนพวกเขาให้ทิ้งคดีและปล่อยให้มันเงียบงัน เสียงกระซิบของการทุจริตและเครือข่ายที่ซ่อนเร้นของบุคคลที่มีอำนาจทำให้เกิดเงาดำเหนือการสืบสวน

น่าเศร้าที่อาการของ Roland ทรุดลงอย่างรวดเร็ว และได้รับบาดเจ็บภายในไม่กี่วัน ขณะที่เขานอนบนเตียงมรณะ เขาพูดคำลึกลับที่จะตามหลอกหลอนผู้ที่ได้ยินไปตลอดกาล “อย่ากังวล ฉันจะฆ่าคุณอีกครั้ง” เขากระซิบ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกลัวและความอาฆาตพยาบาท

แม้จะมีความพยายามอย่างเต็มที่ในการบังคับใช้กฎหมาย แต่ตัวตนของผู้จู่โจมของโรแลนด์ยังคงเป็นปริศนาที่น่าสงสัย คดีความสยองขวัญในห้อง 1046 เริ่มเย็นชา จางหายไปในพงศาวดารของความลึกลับที่ยังไม่ได้ไข ห้องพักในโรงแรมเองกลายเป็นเรื่องน่าอับอาย ชื่อเสียงของมันเสียไปตลอดกาลจากการแสดงตนที่มุ่งร้ายที่แฝงตัวอยู่ภายในกำแพง

จนถึงทุกวันนี้ ความสยองขวัญในห้อง 1046 ยังคงเป็นเรื่องราวแห่งความมืดมิดและคำถามที่ไร้คำตอบ ชื่อ Roland T. Owen เป็นที่กล่าวขานในหมู่ชาวเมืองแคนซัสซิตี้ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความหวาดกลัวที่อธิบายไม่ได้ซึ่งเกิดขึ้นได้หลังปิดประตู ความจริงของสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนั้นอาจหลุดจากความเข้าใจของเราไปตลอดกาล เป็นเครื่องเตือนใจว่าความน่ากลัวบางอย่างถูกกำหนดให้ถูกปกคลุมด้วยเงามืด