อุโมงค์ผีสิงคิโยทากิ

อุโมงค์ผีสิงคิโยทากิ ในเขตชานเมืองของเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น มีอุโมงค์ยาวสี่ร้อยเมตรที่รู้จักกันในชื่ออุโมงค์คิโยทากิ ซึ่งมีชื่อเสียงจากเรื่องเล่าอันน่าสะพรึงกลัวที่เกี่ยวข้องกับอุโมงค์นี้ สร้างขึ้นในยุคเมจิ เชื่อกันว่าสร้างขึ้นโดยคนงานและทาสที่ถูกเอารัดเอาเปรียบ หลายคนเสียชีวิตระหว่างการก่อสร้างเนื่องจากสภาพที่เลวร้ายและถูกฝังอยู่ในบริเวณใกล้เคียง กลุ่มเพื่อนนักผจญภัยที่หลงใหลในเรื่องเล่าอันน่าสะพรึงกลัวรอบๆ อุโมงค์ ตัดสินใจไปเที่ยวในคืนแห่งโชคชะตาคืนหนึ่ง พวกเขาเข้าไปในอุโมงค์ในรถของพวกเขา ไฟหน้าแทบจะส่องสว่างให้กับความมืดที่ดูเหมือนจะกลืนกินทุกสิ่งภายใน ขณะที่พวกเขาขับรถผ่านไป พวกเขาสังเกตเห็นว่าอุณหภูมิลดลงอย่างมาก วิทยุเริ่มเสียงแตก แทนที่เสียงเพลงด้วยเสียงร้องแผ่วเบาและคร่ำครวญ โดยไม่สนใจเหตุการณ์ที่ไม่สงบ พวกเขากดต่อไปจนกระทั่งเห็นร่างในกระจกมองหลัง มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ แต่งกายด้วยชุดคนงานสมัยเก่า ถือตะเกียงที่ส่องแสงสีน้ำเงินน่าขนลุก เขาเริ่มเดินไปหาพวกเขา ใบหน้าของเขาถูกบดบังด้วยความมืด พวกเขาเร่งความเร็วด้วยความตื่นตระหนกโดยทิ้งร่างไว้เบื้องหลัง เมื่อพวกเขาออกจากอุโมงค์ พวกเขาต

โอคิคุซัง (ผีนับจาน) แห่งปราสาทฮิเมจิ

โอคิคุซัง (ผีนับจาน) แห่งปราสาทฮิเมจิ ในยุคศักดินาของญี่ปุ่น ภายในกำแพงมืดของปราสาทฮิเมจิ มีซามูไรชื่อ Aoyama Tessan อาศัยอยู่ เขาเป็นคนโหดร้ายและเจ้าเล่ห์ด้วยความปรารถนาในอำนาจ ในบรรดาคนรับใช้ของเขามีหญิงสาวที่สวยงามและไร้เดียงสาชื่อ Okiku Okiku รับผิดชอบจาน Delft อันล้ำค่าทั้งสิบแผ่นของ Aoyama แต่ละชิ้นล้วนเป็นสิ่งประดิษฐ์ล้ำค่า อาโอยามะปรารถนาที่จะชักใยโอคิคุให้กลายเป็นเมียน้อยของเขา จึงได้วางแผนชั่วร้ายขึ้น เขาซ่อนจานใบหนึ่งและกล่าวหาว่าโอคิคุทำมันหาย ด้วยความสิ้นหวังและหวาดกลัวต่อความโกรธแค้นของเจ้านาย โอคิคุจึงนับจานครั้งแล้วครั้งเล่า โดยมักจะพบเพียงเก้าใบเท่านั้น อาโอยามะสัญญาว่าจะยกโทษให้เธอหากเธอตกเป็นเมียน้อยของเขา เมื่อ Okiku ปฏิเสธ Aoyama ก็โกรธจัดและโยนเธอลงบ่อน้ำ ที่นั่นเธอเสียชีวิตอย่างโดดเดี่ยวและน่าสยดสยอง จากวันนั้นเป็นต้นมา เหตุการณ์อันน่าสยดสยองก็เริ่มคลี่คลายลงทุกคืน เมื่อความมืดมิดลง เสียงอันโศกเศร้าก็ดังขึ้นจากส่วนลึกของบ่อน้ำ นับถึงเก้า ตามด้วยเสียงกรีดร้องที่ทำให้ตกใจ มันคือวิญญาณของ Okiku ที่หวนนึกถึงช่วงเวลาสุดท้ายของความสิ้นหวังของเธอ ปรากฏการณ์ที่น่าขนลุกท

โอคิคุ ตุ๊กตาผีผมยาวเองได้

โอคิคุ ตุ๊กตาผีผมยาวเองได้ ในปี 1919 ชายหนุ่มชื่อ Eikichi Suzuki ได้ไปเยี่ยมชมศาลเจ้า Sannenzaka ในเกียวโตขณะเดินทาง เขาซื้อตุ๊กตาญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมที่สวยงามให้กับโอกิคุ น้องสาววัย 2 ขวบของเขา ตุ๊กตามีผมบ็อบ ลักษณะที่บอบบาง และสวมชุดกิโมโน ด้วยความสุขใจ Okiku ทะนุถนอมตุ๊กตาตัวนี้ เล่นกับมันทุกวัน และตั้งชื่อมันตามตัวเธอเองด้วยซ้ำ น่าเศร้าที่ Okiku ล้มป่วยและเสียชีวิตในปีต่อมา ตุ๊กตาถูกวางไว้บนแท่นบูชาของครอบครัวเพื่อรำลึกถึงลูกสาวที่จากไปอย่างสุดซึ้ง เมื่อเวลาผ่านไป ครอบครัวสังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด นั่นคือผมบ็อบแต่เดิมของตุ๊กตาเริ่มยาวขึ้น และตอนนี้เลยไหล่ไปแล้ว พวกเขาเชื่อว่าเป็นสัญญาณว่าวิญญาณของ Okiku ได้สิงอยู่ในตุ๊กตา ครอบครัวตัดสินใจมอบตุ๊กตาให้กับวัด Mannenji ในฮอกไกโดเมื่อพวกเขาย้ายไป นักบวชสนใจตกลงที่จะดูแลตุ๊กตา ไม่นานนักนักบวชและเหล่าสาวกก็สังเกตเห็นว่าขนของตุ๊กตายาวขึ้นอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะมีการเล็มขนบ่อยครั้งก็ตาม ราวกับว่าวิญญาณของ Okiku เปิดเผยตัวตนของมัน คืนหนึ่ง พระเณรถูกปลุกด้วยเสียงแผ่วเบา หลังจากนั้นเขาก็มาถึงห้องที่เก็บตุ๊กตาไว้ ภายใต้แสงจันทร์ เขาเห็นตุ๊

ฮานาโกะซัง ผีในห้องน้ำ

ฮานาโกะซัง ผีในห้องน้ำ ในเมืองโตเกียวที่พลุกพล่าน มีโรงเรียนขนาดใหญ่และเก่าแก่ตั้งอยู่ พร้อมเก็บงำความลับอันน่าขนลุก นั่นคือตำนานของฮานาโกะซัง เรื่องเล่านี้ถูกส่งต่อจากนักเรียนรุ่นหนึ่งไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง เพิ่มบรรยากาศแห่งความลึกลับและน่าสะพรึงกลัวให้กับอาคารเรียนหลังเก่า ว่ากันว่าผีของเด็กสาว ฮานาโกะซัง หลอกหลอนแผงที่สามของห้องน้ำหญิงชั้นสาม นักเรียนที่ย้ายมาใหม่ ยูมิ เมื่อได้ยินเรื่องราวนี้เป็นครั้งแรก ก็ปฏิเสธว่าเป็นเพียงความเชื่องมงาย เธอตัดสินใจท้าทายตำนานและพิสูจน์ว่าผิด บ่ายวันนั้น ขณะที่บรรยากาศของโรงเรียนเงียบลงและดวงอาทิตย์ตกทอดเงายาว ยูมิเดินไปที่ห้องน้ำชั้นสาม ด้วยหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอก เธอยืนอยู่หน้ากระจกแล้วตะโกนถาม “ฮานาโกะซัง อยู่ตรงนั้นหรือเปล่า” ตามที่ตำนานกล่าวไว้ เธอเคาะประตูคอกที่สามสามครั้ง ด้วยความประหลาดใจและหวาดกลัว เสียงตอบกลับมาว่า “ใช่ ฉันอยู่ที่นี่” ประตูเปิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด เผยให้เห็นเด็กสาวในชุดกระโปรงสีแดงเชย-ฮานาโกะซัง ดวงตาของเธอกลวงโบ๋ ใบหน้าซีดเซียว และรอยยิ้มที่มุ่งร้ายกระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ ความกลัวครอบงำยูมิ และเธอพยายา

ฮิโตบาชิระ ตำนานเสาหลักเมืองของญี่ปุ่น

ฮิโตบาชิระ ตำนานเสาหลักเมืองของญี่ปุ่น ในยุคศักดินาของญี่ปุ่น หมู่บ้านเล็กๆ ที่เงียบสงบแห่งหนึ่งซึ่งซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางภูเขาต้องประสบกับภัยพิบัติซ้ำซาก นั่นคือน้ำท่วม แม่น้ำที่ไหลไปตามหมู่บ้านจะล้นทุกปีทำให้สูญเสียชีวิตและความเป็นอยู่ ผู้อาวุโสของหมู่บ้านหลังจากปรึกษากับนักบวชของศาลเจ้าแล้วได้ข้อสรุปว่าเทพเจ้าต้องการฮิโตบาชิระซึ่งเป็นมนุษย์บูชายัญ ผู้ที่ถูกเลือกคือเด็กกำพร้ายากจนชื่อฮิคารุ เขาไม่มีครอบครัวและถือว่าพลาดน้อยที่สุด ฮิคารุด้วยความหวาดกลัวแต่ทำอะไรไม่ถูกจึงถูกนำตัวไปยังสถานที่ก่อสร้างเขื่อนแห่งใหม่ ชาวบ้านพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะควบคุมน้ำท่วม ตามประเพณีของฮิโตบาชิระ ฮิคารุถูกฝังทั้งเป็นในฐานรากของเขื่อน เสียงร้องด้วยความกลัวและคำวิงวอนขอความเมตตาของเขาดังก้องไปทั่วหุบเขาก่อนที่พวกมันจะถูกบดบังด้วยดินที่ปกคลุมเขา ชาวบ้านกลับบ้านด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ด้วยความหวังว่าการเสียสละของพวกเขาจะทำให้เหล่าทวยเทพพอใจและยุติชะตากรรมของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ความหวังของพวกเขากลายเป็นฝันร้ายที่มีชีวิต ในคืนนั้น หมู่บ้านถูกหลอกหลอนด้วยความหนาวเหน็บ เสียงร้องที่ไร้ร่างดังก้องมาตามสายลม เหมือนกั

Oh Whistle And I’ll Come To You My Lad

Oh Whistle And I’ll Come To You My Lad ศาสตราจารย์ เดวิด ฮอว์ธอร์น  นักวิชาการด้านโบราณวัตถุ กำลังเดินทางไปวิจัยในเมืองชายทะเลห่างไกลในอังกฤษ ขณะสำรวจโบสถ์เทมพลาร์เก่า เขาพบนกหวีดโบราณประหลาดที่มีข้อความว่า “Quis est iste qui venit” ซึ่งแปลว่า “ใครคือผู้ที่กำลังจะมา” โดยไม่สนใจคำจารึกภาษาละตินที่เป็นลางร้าย ฮอว์ธอร์นเก็บนกหวีดลงกระเป๋า กระตือรือร้นที่จะเพิ่มเข้าไปในคอลเลกชั่นของเขา เย็นวันนั้น กลับมาที่ห้องของเขาที่โรงแรม เขาไม่สามารถต้านทานการล่อลวงให้ลองเป่านกหวีดได้ เมื่อเป่าเข้าไปในนั้น เขาสร้างเพลงหลอนที่สะท้อนอย่างน่าขนลุกตลอดทั้งคืน คืนนั้น ฮอว์ธอร์นฝันร้าย เขายืนอยู่บนชายฝั่งขณะที่มีเงาร่างหนึ่งเข้ามาหาเขาจากทะเล ในแต่ละก้าว ร่างก็ขยายใหญ่ขึ้น กลายร่างเป็นร่างไร้รูปร่างพิสดาร ฮอว์ธอร์นตื่นขึ้นด้วยเหงื่อเย็น ภาพหลอนในความฝันยังคงอยู่ในหัวของเขา ในวันต่อมา เหตุการณ์ประหลาดเริ่มระบาดในฮอว์ธอร์น เขาจะเห็นร่างจากความฝันในสายตาของเขา แต่เมื่อเขาหันไปก็ไม่มีอะไร เขาได้ยินเสียงกระซิบ เรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า สะท้อนกับเพลงที่เขาเป่านกหวีด ในคืนพายุฝ

Mystery of Room 1046

Mystery of Room 1046 ในใจกลางเมืองแคนซัสซิตี ภายในกำแพงของ Hotel President อันงามสง่า เรื่องราวอันน่าสยดสยองได้เปิดเผยขึ้น เรื่องราวของโรแลนด์ ที. โอเว่น และความสยองขวัญในห้อง 1046 มันคือความลึกลับอันน่าสะพรึงกลัวที่ปกคลุมเมือง ทิ้งผู้อยู่อาศัยไว้ใน ความไม่สบายใจและความสับสน จุดกำเนิด ในฤดูหนาวปี 1935 Roland T. Owen ได้เช็คอินที่ Hotel President โดยใช้ชื่อปลอม ความตั้งใจของเขาถูกปกปิดเป็นความลับ ตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นความลับที่ได้รับการปกป้องอย่างระมัดระวัง ห้อง 1,046 กลายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ชั่วคราวของเขา แต่เขารู้เพียงเล็กน้อยว่ามันจะกลายเป็นห้องแห่งความสยดสยองที่ไม่สามารถบรรยายได้ วันเวลาผ่านไป เหตุการณ์แปลกประหลาดเริ่มระบาดในห้อง 1046 แขกแปลกหน้ามาเยือนโรแลนด์ในเวลาไม่ปกติ บทสนทนาของพวกเขาเต็มไปด้วยเสียงกระซิบและเจตนาแอบแฝง พนักงานโรงแรมรายงานว่าได้ยินเสียงกรีดร้องอู้อี้เล็ดลอดออกมาจากภายในห้อง ทำให้พวกเขาสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง ผู้จัดการโรงแรมจึงตัดสินใจสอบสวน เมื่อปลดล็อกประตูห้อง 1046 เขาก็พบกับภาพที่น่าสยดสยอง โรแลนด์นอนติดกับเก้าอี้ ร่างกายของเขาฟกช้ำและสะบักสะบอม เลือดเ

สตรีหิมะ หรือ “ยุกิอนนะ”

สตรีหิมะ หรือ “ยุกิอนนะ” ในฤดูหนาวอันหนาวเหน็บในชนบทของญี่ปุ่น เรื่องราวอันหนาวเหน็บได้ถือกำเนิดขึ้น ซึ่งเป็นตำนานที่ส่งความสั่นสะท้านไปถึงสันหลังของผู้ที่กล้าออกไปผจญภัยในค่ำคืนที่หิมะโปรยปราย เป็นเรื่องราวของ Yuki-onna, Snow Woman วิญญาณพยาบาทที่หลอกหลอนภูมิประเทศที่เป็นน้ำแข็ง Yuki-onna ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นตัวตนที่สวยงาม มีผิวที่ซีดราวกับหิมะที่เพิ่งตกลงมา และดวงตาที่เปล่งประกายราวกับน้ำแข็ง เธอท่องไปบนภูเขาและป่าในช่วงฤดูหนาวที่โหดร้ายที่สุด การปรากฏตัวของเธอที่ไร้ตัวตนส่งคลื่นความเย็นไปในอากาศ ตำนานกล่าวถึงความหิวกระหายพลังชีวิตของมนุษย์ที่ไม่รู้จักพอของเธอ ยูกิอนนะจะปรากฏตัวในคืนที่หนาวที่สุดและมีพายุมากที่สุด ร่อนอย่างเงียบ ๆ ข้ามหิมะ ไม่ทิ้งร่องรอยของทางเดินที่ไม่มีตัวตนของเธอไว้เบื้องหลัง เธอตกเป็นเหยื่อของผู้พเนจรที่หลงทาง ทำให้พวกเขาหลงทางด้วยความงามอันน่าหลงใหลของเธอก่อนที่จะเผยธรรมชาติที่แท้จริงและน่าสะพรึงกลัวของเธอ คืนหนึ่งเป็นเวรเป็นกรรม หนุ่มตัดไม้ชื่อเคนจิพบว่าตัวเองหลงทางท่ามกลางพายุฤดูหนาวที่ร้ายกาจ ลมที่กัดกร่อนได้ทิ่มแทงกระดูกของเขาขณะที่เขาสะดุดผ่านภูมิประเท

เลดี้บราวน์แห่งแรนแฮมฮอลล์

เลดี้บราวน์แห่งแรนแฮมฮอลล์ ในใจกลางชนบทของอังกฤษ ซ่อนตัวอยู่ในกำแพงโบราณของ Raynham Hall มีตัวตนที่มุ่งร้ายแฝงตัวอยู่ นั่นคือ Brown Lady เธอเป็นปีศาจที่ปกคลุมไปด้วยความมืด คอยหลอกหลอนส่วนลึกของที่ดิน และสร้างความกลัวให้เกิดขึ้นในใจของทุกคนที่พบเจอเธอ ตำนานของ Brown Lady ย้อนกลับไปในศตวรรษที่ 18 เลดี้โดโรธี วอลโพล สตรีผู้งามสง่า พำนักอยู่ภายในความโอ่อ่าของแรนแฮมฮอลล์ แต่ชีวิตของเธอกลับพลิกผันอย่างน่าเศร้าเมื่อสามีของเธอซึ่งเต็มไปด้วยความหึงหวงกล่าวหาว่าเธอนอกใจ ด้วยความเดือดดาล เขาขังเธอไว้ในห้องลับ ทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวและสิ้นหวัง วิญญาณของเลดี้โดโรธีซึ่งผูกพันกับห้องโถงของแรนแฮมกลายเป็นลางสังหรณ์แห่งหายนะ เรื่องราวที่เล่าขานกันถึงการปรากฏตัวของเธอปรากฏเป็นหมอกสีน้ำตาล ดวงตากลวงโบ๋ของเธอจ้องมองเข้าไปในดวงวิญญาณของผู้ที่โชคร้ายพอที่จะข้ามเส้นทางของเธอ การปรากฏตัวของเธอนำมาซึ่งความเย็นยะเยือกที่แทรกซึมอยู่ในอากาศ แช่แข็งหัวใจของทุกคนที่พบเจอเธอ พยานนับไม่ถ้วนเล่าเรื่องราวการเผชิญหน้าอันน่าสะพรึงกลัวของพวกเขากับบราวน์เลดี้ เธอปรากฏตัวในคืนที่มืดมิด ล่องลอยอย่างเงียบงันไปตามท

The Great God Pan

The Great God Pan ในใจกลางกรุงลอนดอน นักวิทยาศาสตร์ผู้ปราดเปรื่องแต่แปลกประหลาด ดร. เรย์มอนด์ อาศัยอยู่และเก็บงำความลึกลับเอาไว้ เขาเชื่อในการมีอยู่ของโลกที่อยู่นอกเหนือความเข้าใจของมนุษย์ธรรมดา มีเพียงผู้ที่ถูกกระทะมหาเทพสัมผัสเท่านั้นที่มองเห็นได้ อยู่มาวันหนึ่ง ดร. เรย์มอนด์ทำการทดลองผ่าตัดสมองกับหญิงสาวชื่อแมรี่ เพื่อกระตุ้นสติปัญญาของเธอให้รับรู้โลกอื่น เมื่อเธอตื่นขึ้นจากการผ่าตัด เธอกรีดร้องเมื่อเห็นนิมิตที่คนอื่นมองไม่เห็น และหลังจากนั้น จิตใจของเธอก็กลับเข้าสู่สภาวะไร้เดียงสา หลายปีต่อมา เหตุการณ์แปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้เริ่มคลี่คลายในสังคมลอนดอน ชาร์ลส์ เฮอร์เบิร์ต สุภาพบุรุษผู้มั่งคั่งรับอุปการะหญิงสาวลึกลับที่เย้ายวนใจและลึกลับชื่อเฮเลน วอห์น เสน่ห์ของเฮเลนดึงดูดผู้คนให้เข้ามาหาเธอ แต่คนที่เข้าใกล้มักถูกรบกวนด้วยความฝันอันน่าสยดสยองจนบรรยายไม่ได้ ซึ่งนำไปสู่การเสียชีวิตด้วยการฆ่าตัวตายหรืออาการคลุ้มคลั่ง ชื่อเสียงของเฮเลนในฐานะลางสังหรณ์แห่งหายนะได้เติบโตขึ้น เมื่อผู้คนรอบตัวเธอยอมจำนนต่อชะตากรรมอันลึกลับและน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ ความสงสัยก็เกิดขึ้นเกี่ยวกับต้นกำเนิ