The Tell-Tale Heart

The Tell-Tale Heart ในความมืดสลัวของบ้านเก่าทรุดโทรม มีชายประหลาดผู้หนึ่งอาศัยอยู่ด้วยความลุ่มหลงครอบงำจิตใจ เขาเป็นผู้ชายที่ดูเหมือนธรรมดา ยกเว้นแต่ความอ่อนไหวอย่างเฉียบพลันต่อเสียงและการจ้องอย่างไม่มีเหตุผลกับดวงตา “อีแร้ง” ของชายชรา ชายชราซึ่งเป็นเพื่อนร่วมบ้านของเขามีดวงตาสีฟ้าซีดโดยมีแผ่นฟิล์มปิดอยู่ มันทำให้เกิดความหวาดกลัวอันหนาวเหน็บในหัวใจของเขา วันแล้ววันเล่า สายตาที่น่ารังเกียจนั่นตามหลอกหลอนเขา กัดกินความมีสติของเขา ชายคนนั้นเชื่อว่าดวงตานั้นชั่วร้าย และในสภาพประสาทหลอนของเขา เขาสรุปว่าวิธีเดียวที่จะกำจัดตัวเองจากความหวาดกลัวนี้คือต้องฆ่าชายชรา ทุกคืนเป็นเวลาเจ็ดคืน เขาแอบย่องเข้าไปในห้องของชายชราขณะที่เขาหลับโดยถือตะเกียง เขาจะเปิดตะเกียงอย่างระมัดระวังเพียงพอที่จะปล่อยให้ลำแสงบาง ๆ ตกกระทบดวงตาของอีแร้ง แต่ทุกคืนเขาพบว่าตาของเขาปิดอยู่ และเขาไม่สามารถพาตัวเองไปฆ่าชายชราโดยที่ไม่เห็นดวงตา ซึ่งเป็นที่มาของความทรมานของเขา ในคืนที่แปดเขาแอบเข้าไปในห้องตามปกติ แต่คราวนี้ชายชรากวน ด้วยความกลัว ชายชรายังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงขณะที่ชายคนนั้นค่อยๆ เปิดตะเกียง จนกระทั่งล

ผีแม่ชีแห่งกุฏิบอร์ลีย์

ผีแม่ชีแห่งกุฏิบอร์ลีย์ ในชนบทอันห่างไกลของอังกฤษ ปกคลุมไปด้วยหมอกและความลึกลับ เป็นที่ตั้งของ Borley Rectory ซึ่งเป็นสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับความหวาดกลัวและสิ่งเหนือธรรมชาติตลอดไป มันเป็นคฤหาสน์เก่าแก่หลังใหญ่ที่มีอดีตอันดำมืด ถูกหลอกหลอนด้วยพลังชั่วร้ายที่เกาะกุมรากฐานของมัน เรื่องราวของ Borley Rectory เริ่มขึ้นในปลายศตวรรษที่ 19 เมื่อสาธุคุณ Henry Dawson Ellis Bull ย้ายเข้ามาอยู่กับครอบครัวของเขา เกือบจะในทันที เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นในบ้าน เสียงฝีเท้าของผีดังก้องไปตามโถงทางเดิน เสียงไร้ตัวตนกระซิบในยามราตรี และสิ่งของต่างๆ ก็เคลื่อนไหวได้เอง เมื่อหลายปีผ่านไป กิจกรรมอาถรรพณ์ทวีความรุนแรงขึ้น เงาดำเคลื่อนไปตามกำแพง ปรากฏเป็นรูปร่างที่บิดเบี้ยวและบิดเบี้ยว อากาศเริ่มหนักขึ้นด้วยความรู้สึกหวาดกลัว และชาวเมือง Borley Rectory ก็อยู่ในความกลัวอย่างต่อเนื่อง ข่าวลือแพร่สะพัดออกไป ดึงดูดความสนใจของแฮรี่ ไพรซ์ นักสืบเรื่องอาถรรพณ์ชื่อดัง ด้วยความมุ่งมั่นที่จะเปิดเผยความจริง Price และทีมของเขาจึงตั้งแคมป์ภายในคฤหาสน์พร้อมกับกล้อง อุปกรณ์บันทึกภาพ และความกล้าหาญที่แน่วแน่ของพวกเขา คืนแล้วคืน

The Werewolf Of Paris

The Werewolf Of Paris ในตรอกซอกซอยที่มืดมิดของปารีสในศตวรรษที่ 19 มีการฆาตกรรมที่น่าสยดสยองหลายครั้งทำให้เมืองตกอยู่ในความหวาดกลัว เหยื่อถูกทำร้ายอย่างอำมหิต ร่างกายของพวกเขาเหลือแต่รอยกรงเล็บขนาดใหญ่ของสัตว์ร้าย ข่าวลือกระซิบเริ่มแพร่สะพัด เรื่องราวของคำสาปเก่าแก่และสัตว์ร้ายที่น่าสยดสยอง – มนุษย์หมาป่าแห่งปารีส ในบรรดาชาวเมืองมีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อเอเตียน ผู้สันโดษผู้เงียบขรึมและมีอดีตที่มีปัญหา ฝันร้ายรุนแรงและหน้ามืดอย่างอธิบายไม่ได้ เขารู้สึกแปลก ๆ ที่เชื่อมโยงกับเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัว โดยที่เขาไม่รู้จัก เขาคือร่างจำลองของสัตว์ร้ายที่คุกคามปารีส คืนหนึ่งเดือนหงายหลังจากไฟดับอีกครั้ง Etienne ตื่นขึ้นมาในตรอกมืด มือของเขาเปื้อนเลือด ความกลัวเกาะกุมเขาขณะที่เขาสะดุดร่างไร้ชีวิตซึ่งเป็นเหยื่อรายล่าสุดของสัตว์ร้าย ในมือของเหยื่อมีเศษผ้าจากเสื้อโค้ทของ Etienne เอาชนะด้วยความสยองขวัญ ในที่สุด Etienne ก็ยอมรับความจริงอันน่าสะพรึงกลัว เขาคือมนุษย์หมาป่าแห่งปารีส ซึ่งกลายร่างภายใต้แสงจันทร์เต็มดวงให้กลายเป็นสัตว์ร้าย ด้วยความสิ้นหวัง เขาขอความช่วยเหลือจากบาทหลวงในท้องถิ่น ซึ่งเสนอพิธีกรร

The Willows

The Willows เพื่อนสองคนซึ่งรู้จักกันเพียงในชื่อผู้บรรยายและเพื่อนของเขา ออกเดินทางโดยเรือแคนูไปตามแม่น้ำดานูบ พวกเขาแสวงหาความเงียบสงบท่ามกลางธรรมชาติ ห่างไกลจากความวุ่นวายของชีวิตในเมือง อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาตั้งค่ายพักแรมบนเกาะเล็กๆ ที่มีต้นวิลโลว์อาศัยอยู่หนาแน่น พวกเขาพบว่าตัวเองจมดิ่งสู่โลกแห่งความสยดสยองที่อธิบายไม่ได้ บรรยากาศของเกาะนั้นน่าขนลุก เต็มไปด้วยเสียงลมหวีดหวิวและใบไม้ที่ส่งเสียงกรอบแกรบซึ่งดูเหมือนจะพึมพำความลับที่มนุษย์ไม่รู้ เพื่อนทั้งสองเริ่มรู้สึกถึงสิ่งชั่วร้ายที่แฝงตัวอยู่ในถิ่นทุรกันดารของเกาะ ขณะที่พวกเขาสำรวจสภาพแวดล้อม พวกเขาพบหลุมที่มีรูปร่างเหมือนกรวยที่ผิดปกติบนพื้นโลกและรอยบุ๋มที่มีรูปร่างแปลกประหลาดบนสันทราย เย็นวันหนึ่ง เพื่อนร่วมทางพบศพจมอยู่ในรากของต้นวิลโลว์ แต่มันหายไปก่อนที่เขาจะให้ผู้บรรยายเห็น ต่อจากนั้น ความหวาดกลัวของพวกเขาก็เพิ่มมากขึ้น และพวกเขาก็เริ่มรู้สึกว่ามีกองกำลังที่มองไม่เห็นกำลังเล่นตลกกับพวกเขา คืนหนึ่ง เกิดพายุรุนแรงขึ้นที่เกาะ ท่ามกลางความโกลาหล เพื่อนทั้งสองเห็นรูปร่างคลุมเครือขนาดมหึมาพองตัวขึ้นจากพื้นและหล่นลงมาอีกครั้ง ท

The Yellow Wallpaper

The Yellow Wallpaper ในคฤหาสน์เก่าแก่หลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางภูมิประเทศที่เขียวขจี ผู้หญิงคนหนึ่งและจอห์น สามีของเธอ เช่าห้องสำหรับฤดูร้อน จอห์น แพทย์เชื่อว่าภรรยาของเขากำลังทุกข์ทรมานจาก ‘โรคซึมเศร้าชั่วคราว’ และสั่งให้เธอพักผ่อนอย่างเต็มที่ ห้องที่พวกเขาครอบครองคือเรือนเพาะชำ ซึ่งมีผนังปูด้วยวอลเปเปอร์สีเหลืองซีดจาง ถูกคุมขังอยู่ในห้องของเธอและห้ามไม่ให้ทำงานหรือเขียนหนังสือ—สิ่งปลอบใจเพียงอย่างเดียวของเธอ—ผู้หญิงคนนั้นเริ่มหมกมุ่นกับวอลเปเปอร์ รูปแบบที่ยุ่งเหยิง สีที่ไม่น่าพิศมัย และกลิ่นแปลกๆ ของมันรบกวนจิตใจ แต่ก็น่าหลงใหล วันแล้ววันเล่า เธอเริ่มมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ภายในลวดลายของวอลเปเปอร์—รูปร่างที่คลุมเครือในเวลากลางวันที่กลายเป็นรูปร่างที่สอดคล้องกันภายใต้แสงจันทร์ มันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ติดอยู่หลังลายหลัก คืบคลานและเขย่าลูกกรงเพื่อหลุดพ้น การยึดติดกับวอลเปเปอร์กลายเป็นความหมกมุ่น เข้าคู่กับการดิ่งลงเหวของเธอจนกลายเป็นความทุกข์ทางจิตใจ เมื่อสามีของเธอเพิกเฉยต่อความกังวลของเธอ ความโดดเดี่ยวของผู้หญิงและการขาดสิ่งกระตุ้นทางปัญญาทำให้เธอหมกมุ่นมากขึ้น สุขภาพของเธอทร

โทมิโนะ บทกวีแห่งความตาย

โทมิโนะ บทกวีแห่งความตาย ในโตเกียวยุคปัจจุบัน ชมรมหนังสือที่ทุ่มเทให้กับการสำรวจวรรณกรรมที่ลึกลับและคลุมเครือรวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับการค้นพบล่าสุดของพวกเขา “The Heart is Like a Rolling Stone” ซึ่งเป็นชุดบทกวีของ Yaso Saijo ในบรรดาบทกวีเหล่านี้มีบทกวีเรื่องหนึ่งชื่อ “นรกของโทมิโนะ” ซึ่งมีคำเตือนอันน่าสะพรึงกลัว: ผู้ที่อ่านออกเสียงจะถูกสาปแช่ง ด้วยความสนใจและเมินเฉยต่อคำเตือน เคนจิ หนึ่งในสมาชิกจึงตัดสินใจทดสอบตำนาน แม้จะมีเสียงอ้อนวอนอย่างกระวนกระวายจากคนอื่นๆ ในกลุ่ม เขาก็เริ่มท่องบทกวี เสียงของเขาก้องกังวานในห้องที่เงียบสงัด เมื่อเขาพูดจบ ก็มีความเงียบงันที่น่าขนลุก ไม่มีอะไรเกิดขึ้น. ทั้งกลุ่มหัวเราะอย่างประหม่า รู้สึกโล่งใจที่คำสาปดูเหมือนจะเป็นเพียงตำนานเมือง อย่างไรก็ตาม เมื่อเคนจิเริ่มเดินทางกลับบ้าน เขาสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ไฟถนนกะพริบเมื่อเขาเดินผ่าน และเสียงเมืองตามปกติก็ถูกแทนที่ด้วยความเงียบที่ไม่สงบ เมื่อเขาไปถึงอพาร์ตเมนต์ของเขา เขาพบว่ามันเย็นผิดปกติ ความรู้สึกไม่สบายใจเพิ่มขึ้น เขาตัดสินใจพักผ่อนในคืนนี้ เคนจิตื่นขึ้นมากลางดึกพบว่าต

คาร์มิลล่า

คาร์มิลล่า ในภูมิประเทศอันเงียบสงบของสติเรีย ภูมิภาคทางตะวันออกเฉียงใต้ของออสเตรีย คฤหาสน์ Karnstein อันโอ่อ่าตั้งตระหง่านและเก็บงำความลึกลับมาหลายศตวรรษ ลอร่าที่อายุน้อยและน่าประทับใจ ลูกสาวของนักวิชาการชาวอังกฤษ อาศัยอยู่ที่นี่กับพ่อและผู้ปกครองของเธอ วันหนึ่ง เกิดอุบัติเหตุรถม้าใกล้ที่ดินของพวกเขา ผู้โดยสารเพียงคนเดียวคือคาร์มิลลาสาวสวยโดดเด่น ผู้ซึ่งพ่อของลอร่ารับเข้ามาเพราะแม่ของเธอต้องเดินทางต่อ คาร์มิลลามีอายุไล่เลี่ยกับลอร่า และพวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างรวดเร็ว ลอร่าพบว่าตัวเองหลงใหลในเสน่ห์อันน่าหลงใหลของคาร์มิลล่า อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกไม่สบายใจกับลักษณะเฉพาะของคาร์มิลลา เธอชอบออกหากินเวลากลางคืน ไม่ค่อยเต็มใจที่จะเปิดเผยอะไรเกี่ยวกับอดีตของเธอ และแสดงความรักต่อลอร่าด้วยความรู้สึกหลงใหลอย่างแรงกล้า ไม่นานหลังจากการมาถึงของคาร์มิลลา ลอร่าเริ่มประสบกับความฝันอันน่าสะพรึงกลัวของสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายแมวยักษ์ที่จู่โจมเธอ และตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียและไม่สบาย ในเวลาเดียวกัน มีรายงานเริ่มแพร่สะพัดเกี่ยวกับหญิงสาวในหมู่บ้านใกล้เคียงที่ล้มป่วยและเสียชีวิตด้วยอาการ

ไสยมนต์ดำ

ไสยมนต์ดำ ถือว่ามีเรื่องราวอยู่คู่คนไทยกันมาแต่ช้านาน ซึ่งก็น่าแปลกที่เรื่องราวดังกล่าวไม่ได้ปรากฏเพียงแค่ในประเทศไทยเท่านั้น หากแต่มันปรากฏตามภูมิภาคต่างๆ ทั่วทุกมุมโลก โดยตามหลักวิชาการแล้ว ตำนานคุณไสยมนต์ดำ เชื่อกันว่ามันเกิดจากความที่คนเราต้องการหาสิ่งพึ่งพิง หรือยึดเหนี่ยวจิตใจ ยิ่งในประเทศหรือสถานที่ใดที่มีความแรงแค้นกดยากจน และต้องการเครื่องมือหรือหาสถานที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ หรือแม้แต่การหาคำอธิบายเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้ในอดีต แต่อาจกลับสามารถอธิบายได้ด้วยวิทยาศาสตร์ในยุคปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นการเกิดพายุ ฟ้าร้อง อุทกภัย สุริยุปราคา เป็นต้น ทำให้ในอดีตมีผู้สบโอกาสนำความเชื่อทางด้านไสยศาสตร์มาทำการอธิบายเรื่องราวดังกล่าวและชักชวนให้ผู้คนนับถือหรือยึดถือ และวิทยาศาสตร์ในยุคปัจจุบันยังเชื่อกันว่าไสยศาสตร์นั้น เป็นเพียงเรื่องหลอกลวงขึ้นมาให้ผู้คนหวาดกลัวและเคารพเชื่อฟังเพียงแค่นั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว ตำนานคุณไสยมนต์ดำ หากเรามองย้อนไปในอดีตก็ใช่ว่าไสยศาสตร์จะเป็นเรื่องหลอกลวงไปเสียหมด ในหลายครั้งก็มีเหตุการณ์ที่ วิทยาศาสตร์ไม่สามารถอธิบายได้ แต่หากสามารถอธิบายได้ตามหลักไสยศาสตร์ ซึ

เรื่องเล่า โรงแรมหลอน

โรงแรมหลอน เรื่องเกิดขึ้นเมื่อประมาณเดือนสิงหาคม 2556 เรื่องมีอยู่ว่าเนื่องในวันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ ปี 2556 ซึ่งจัดขึ้นที่ไบเทค บางนา ตั้งแต่วันที่ 6-21 สิงหาคม 2556 คุณแม่และออฟฟิศต้องไปจัดบูทและเข้าร่วมประชุม แต่ ออฟฟิศแม่ก็นัดให้ไปร่วมงานในวันที่ 13 สิงหาคม ครับ เราก็เลยเลือกเดินทาง วันที่ 12 สิงหาคม ประมาณ 10 โมงเช้า ผมกับพี่สาวตามแม่ไป เพราะแม่อยากให้ไปเป็นเพื่อน 12 ชั่วโมงจากขอนแก่นไปกรุงเทพด้วยรถตู้ลำบากมาก ทางเข้ากทม.รถติด การจราจรเป็นอัมพาตประชาชนเดินทางกลับจากต่างจังหวัด โรงแรมที่อ่านรีวิวแล้วให้รีวิวดี. มีคนจองไปแล้วหลายดวง แต่พอไปถึงบ้านนาประมาณ 4 โมงเย็น ราว 23.00 น. ฝนตกหนัก ถนนถูกน้ำท่วมมองไม่เห็นทางอีกต่อไป ไม่สามารถไปที่โรงแรมที่ฉันจองไว้ เนื่องจากฝนตกหนักเราจึงตัดสินใจหาโรงแรมใกล้ไบเทค ตื่นเช้าจะได้ไปได้สะดวก รถไม่ติดเท่าไหร่ ป้าที่ทำงาน แม่ และคนขับรถ) ขณะขับรถไปรอบ ๆ โรงแรม โรงแรมแล้วโรงแรมเล่าในที่สุด…เราก็พบโรงแรมที่มีปัญหา…เมื่อคนขับเลี้ยวเข้าไปในโรงแรม เราพบรถที่เปลี่ยวมากจอดอยู่ที่เคาน์เตอร์หน้าโรงแรม แม่กับป้าไปเจรจากับเจ้าหน้าที่ถามว่ามีห้องว่างไ

เรื่องลี้ลับคนเล่นของ

เรื่องลี้ลับคนเล่นของ เรื่องราวของคนเล่นในอดีตนั้นมีมากมาย เพราะคนในสมัยโบราณนนั้นมีความเชื่อเรื่องภูตผีปีศาจ และคุณไสมนตร์ดำมาก การที่มีวิชาอาคมนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับคนโบราณ และในปัจจุบันของเรานั้นกก็ยังมีความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องคนเล่นของอยู่มาก และการถ่ายทอดวิชาอาคมใรยุคปัจจุบันก็ไม่นน่ากลัวเท่าอดีต ผู้คนเลยหันกลับมาสนใจอีกครั้ง แต่ถ้าหากใครที่ได้ชื่อว่าเป็นคนเล่นของแล้วละก็ คนๆนั้นก็จะต้องดูแลของที่รับมาให้ได้ ไม่เช่นนั้นของจะเข้าตัว และอาจจะกลายเป็นบ้า หรือในบางรายที่รักษาของที่รับมาไม่ได้แล้วของเข้าตัวก็ถึงขั้นเสียชีวิตเลย ลักษณะของคนที่เล่นของนั้นดูไม่ยาก หากผู้ใดที่ได้รับความนิยมชมชอบจากผู้คนมากๆ ทั้งที่เมื่อก่อนนั้นแทบจะไม่มีใครสนใจ แล้วอยู่มาวันหนึ่งก็กลายเป็นคนดังได้ไปในพริบตา ถ้าเข้าเกรณ์นี้ก็อาจเรียกได้ว่าเป็นคนเล่นของ เพราะอาจจะมีวิชาอาคมที่เดี่ยวกับเรื่อง เสน่ห์หามนตรา เมตรามหานิยม ที่สามารุดลบรรนดาลใจให้คนหั่นมาเมตรา และหันมาชื่นชอบได้ แต่เรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับความเชื่อของแต่ละคน มีฐานะที่เปลี่ยนไปแบบกระทันหั่น (ร่ำรวยมากกว่าปกติที่เคยเป็น) การที่มนุษย์อย่างเรา