เครื่องราง “แหวนพิรอด”

  เงื่อนพิรอดนั้น จัดเป็นเงื่อนสำคัญที่สุดที่ใช้ในการต่อเชือก หรือ ทำการผูกโยงเพื่อความมั่นคง แน่นหนาอย่างวิชาเชือกคาดสายหลวงปู่ขัน วัดนกกระจาบ และหลวงปู่ธูปวัดแค นางเลิ้ง กรุงเทพมหานคร (กทม.) ซึ่งพระเกจิอาจารย์ท่านนี้เป็นผู้ทรงคุณวิทยาสูงส่งเฉพาะด้านมหานิยมก็เข้ม ขลังขนาดอมตะ ดาราอย่าง คุณ มิตร ชัยบัญชายังนับถือเป็นลูกศิษย์ซึ่งวงการผู้นิยมเครื่องรางก็ทราบกันดี โดยเชือกคาดสายหลวงปู่ขันนั้นเวลาคาดต้องขัดเป็นเงื่อนพิรอด

  ซึ่งมีคาถากำกับด้วยว่า “พระพิรอดขอดพระพินัย” และ เวลาแก้เชือกนั่นก็มีคาถาว่า “พระพินัยคลายพระพิรอด” อันจะเห็นได้ว่าศาสตร์การใช้เงื่อนพิรอดนั้นยังสืบมาถึงเครื่องคาดอย่าง เชือก หรือ การ ผูกตะกรุด พิสมรซึ่งต้องรวมถึงเครื่องรางโบราณอีกชนิดที่ปัจจุบันไม่ค่อยมีเกจิอาจารย์สร้างให้เราได้เห็นเท่าไรนัก สร้างก็คือ “ผ้าขอด” ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเครื่องพิรอดด้วยโดยผ้าขอดนั้นจะเป็นการขัด “พิรอดเดี่ยว” เกจิอาจารย์ที่มีชื่อเรื่องผ้าขอดในยุคเก่า ๆ เช่น หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา, หลวงพ่อพรหม วัดขนอนเหนือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา, หลวงพ่อกวย ชุตินธโร จังหวัดชัยนาท เป็นต้น

  ในส่วนเครื่องรางผ้าขอดสายวัดสะแก จ. พระนครศรีอยุธยา ก็มีชื่อเช่นกันแต่เป็นฆราวาส ที่ชื่อว่า เฮง ไพรวัลย์ ลอยเรืออยู่ท่าน้ำวัดสะแกบางคนเรียกว่า อาจารย์เฮงเรือลอยก็มีด้วยเช่นกัน

  แหวนพิรอดนี้แม้แต่ พลตำรวจตรี ขุนพันธรักษ์ราชเดช นายพลตำรวจจอมขมังเวทย์ ยังมีสวมไว้ติดกายอยู่เสมอ

ทำให้ข้าศึกครั่นคร้าม (ไม่กล้าต่อสู้) ให้บริกรรมด้วยคาถา

“โอม ยาวะ พะกาสะตรีนิสิเหฯ”