ขณะที่กู๊ดแมน บราวน์เดินทางลึกเข้าไปในป่า เขาได้พบกับชายสูงอายุคนหนึ่งซึ่งดูคล้ายกับเขามาก เว้นแต่ท่าทางที่ดูน่ากลัวของเขา ชายชราถือไม้เท้ารูปพญานาคสีดำซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย แม้กู๊ดแมน บราวน์จะศรัทธาอย่างแรงกล้า แต่ชายชราก็สามารถโน้มน้าวให้เขาเดินทางต่อไปในป่าลึก

ยิ่งกู๊ดแมน บราวน์ไปไกล เขายิ่งจำใบหน้าที่คุ้นเคยจากเมืองของเขาได้มากขึ้น ศาสนาจารย์ มัคนายก Goody Cloyse ที่ปรึกษาทางจิตวิญญาณของเขา และอีกมากมาย ที่น่าสยดสยองของเขาคือ ผู้คนทั้งหมดที่เขารู้จักว่าเคร่งศาสนาและเกรงกลัวพระเจ้าต่างเข้าร่วมในพิธีกรรมอันชั่วร้าย ซึ่งเป็นวันสะบาโตของแม่มด

เมื่อการชุมนุมที่น่ากลัวมาถึงจุดสูงสุด Goodman Brown ก็เห็นศรัทธาอันเป็นที่รักของเขาอยู่ท่ามกลางการชุมนุม ด้วยความสิ้นหวัง เขาร้องเรียกเธอให้ต่อต้านปีศาจร้ายและมองขึ้นไปบนสวรรค์ ในขณะนั้น ทุกอย่างก็หายไปต่อหน้าต่อตาเขา

Goodman Brown พบว่าตัวเองอยู่ตามลำพังในป่า โดยไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาประสบนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเป็นเพียงความฝัน เขากลับมาที่ซาเลมด้วยศรัทธาที่สั่นคลอนอย่างมาก เขามองดูเพื่อนร่วมเมืองของเขา รวมทั้งภรรยาของเขาด้วยความสงสัยและความเห็นถากถางถากถาง เขาสงสัยเกี่ยวกับความชั่วร้ายโดยธรรมชาติที่แฝงตัวอยู่ใต้รูปลักษณ์อันชอบธรรมของพวกเขา

ประสบการณ์นี้เปลี่ยนกู๊ดแมน บราวน์ วิญญาณที่ร่าเริงของเขาถูกแทนที่ด้วยความเศร้าโศก ศรัทธาที่ไม่เปลี่ยนแปลงก่อนหน้านี้ของเขาถูกแทนที่ด้วยความสงสัยทางวิญญาณ ความสัมพันธ์รักครั้งหนึ่งของเขากับภรรยากลับกลายเป็นเย็นชาและห่างเหิน Goodman Brown ใช้ชีวิตอย่างสิ้นหวังซึ่งตรงกันข้ามกับความไร้เดียงสาและความชอบธรรมในวัยเยาว์ของเขา

เมื่อเขาเสียชีวิต เขาถูกฝังไว้บนหลุมศพของเขาโดยไม่มีบทกวีแห่งความหวัง เพราะเวลาที่เขากำลังจะตายคือความเศร้าโศก เรื่องราวของกู๊ดแมน บราวน์เป็นเครื่องเตือนใจถึงพลังแห่งการทำลายล้างของความสงสัยและผลกระทบอย่างลึกซึ้งที่การรับรู้ถึงความเป็นจริงอาจมีต่อชีวิตและความสัมพันธ์ของพวกเขา เป็นการสำรวจขั้วสองด้านอย่างเยือกเย็นระหว่างตัวตนสาธารณะและตัวตนส่วนตัว และความมืดที่อาจเกิดขึ้นได้แม้ในบุคคลที่มีคุณธรรมที่สุด