Olivia เป็นที่รู้จักจากความรักในตุ๊กตา โดยเฉพาะตุ๊กตากระเบื้องโบราณที่มีลักษณะเหมือนจริงจนน่ากลัว เธอจะใช้เวลาหลายชั่วโมงในห้องของเธอ กระซิบความลับกับพวกเขา ราวกับว่าพวกเขามีอำนาจที่จะได้ยินและตอบสนอง ชาวเมืองเห็นว่ามันแปลก แต่ก็มองว่ามันเป็นจินตนาการของเด็กนอกรีต

วันหนึ่งแม่ของ Olivia ได้ค้นพบช่องที่ซ่อนอยู่ภายในผนังบ้านของพวกเขา ซึ่งเต็มไปด้วยตุ๊กตาโบราณมากมาย เธอมอบของขวัญให้โอลิเวียด้วยความยินดี เธอรู้เพียงเล็กน้อยว่าตุ๊กตามีความลับที่น่ากลัว นั่นคือคำสาปที่ถักทออยู่ในเนื้อผ้าของพวกมัน

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้นในเมือง ดูเหมือนตุ๊กตาจะขยับไปเอง สายตาของพวกมันไล่ตามคนที่ไม่สงสัยด้วยความเย็นชาที่รุนแรง เสียงกระซิบก้องไปทั่วบ้านในยามค่ำคืน กระซิบความลับที่ทำให้ผู้ที่ได้ยินต้องสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง เงาดำร่ายรำบนกำแพง เข้าครอบงำร่างเล็กๆ ที่ดูร้ายกาจ

เมื่อวันคืนกลายเป็นคืน ชาวเมืองยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น บางคนอ้างว่าได้เห็นตุ๊กตามีสีหน้าเปลี่ยนไป คนอื่นๆ รายงานว่าตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตุ๊กตาวางอยู่บนเตียง จ้องมองพวกเขาด้วยตาไม่กระพริบที่ราวกับจะแทรกซึมเข้าไปในจิตวิญญาณของพวกเขา

Olivia ดูเหมือนจะไม่สนใจความน่าสะพรึงกลัวที่เกิดขึ้นรอบตัวเธอ ยังคงพูดคุยกับตุ๊กตาของเธอราวกับว่าพวกเขาเป็นเพื่อนรักที่สุดของเธอ เสียงหัวเราะที่ไร้เดียงสาของเธอดังก้องไปทั่วเมือง ทำให้เกิดความแตกต่างอย่างน่าขนลุกกับบรรยากาศแห่งความหวาดกลัวที่แผ่ซ่านไปทั่วท้องถนน

หมดหวังที่จะหาทางออก ชาวเมืองจึงขอความช่วยเหลือจากนักไสยเวทนอกรีต ผู้ซึ่งอ้างว่าเข้าใจคำสาปโบราณที่ผูกมัดตุ๊กตา จากการค้นคว้าของเขา เขาค้นพบว่าคำสาปเกิดจากความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานของวิญญาณที่ถูกทรมาน ซึ่งต้องการแก้แค้นให้กับความอยุติธรรมที่มีต่อเธอ

ด้วยความรู้นี้ชาวเมืองจึงรวบรวมตุ๊กตาต้องสาปและทำพิธีกรรมเพื่อทำลายคำสาปและปลดปล่อยวิญญาณที่ถูกขังอยู่ ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างไสวด้วยแสงจากต่างโลกขณะที่พวกเขาสวดคาถาโบราณ เสียงของพวกเขาเคล้าไปกับสายลมที่โหยหวน

ในที่สุด คำสาปก็สลายไป และเสียงถอนหายใจโล่งอกก็ดังไปทั่วเมือง เหล่าตุ๊กตาสูญเสียรูปลักษณ์อันน่าขนลุกไป กลายเป็นเพียงวัตถุไร้ชีวิต แต่ Olivia Mabel ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์แบบต่างโลกได้เปลี่ยนไป ความไร้เดียงสาของเธอถูกทำให้เสียโฉม ถูกแทนที่ด้วยการจ้องมองที่ว่างเปล่าและความนิ่งเฉยที่จับหัวใจของผู้ที่มองเข้าไปในดวงตาของเธอ

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา Olivia ก็กลายเป็นคนสันโดษ การปรากฏตัวของเธอทำให้นึกถึงวันที่มืดมนที่สุดของเมือง เรื่องราวสุดประหลาดของ Olivia Mabel เล่าขานเป็นนิทานเตือนใจ เป็นเครื่องเตือนใจว่าแม้แต่ความงามที่น่าหลงใหลที่สุดก็สามารถซ่อนความมืดมิดอันลึกล้ำได้ และตุ๊กตาต้องสาปที่ถูกขังไว้ในห้องนิรภัยที่ซ่อนอยู่ ทำหน้าที่เป็นเครื่องพิสูจน์อันเยือกเย็นถึงพลังที่ยังคงอยู่ของสิ่งเหนือธรรมชาติ