ปีศาจในช่วงเทศกาลคริสต์มาส

ปีศาจในช่วงเทศกาลคริสต์มาส ในวันคริสต์มาสที่มีทั้งความสุขและความเฮฮา ที่มีผู้คนจำนวนมากและหลายๆครอบครัวต่างเฉลิมฉลองกันอย่างมีความสุข วันคริสต์มาสนั้นเป็นวันที่เด็กๆหลายคนชื่อชอบกันเป็นพิเศษเพราะพวกเขานั้นหวังกันว่าพวกเขาจะได้รับกล่องของขวัญจากซานตาคอสที่พวกเขาชื่อชอบกัน ซึ่งก็มีการพูดกันระหว่างผู้ปกครองและตัวเด็กๆกันว่า ซานตาครอสนั้นจะนำของขวัญชิ้นใหญ่ๆตามที่พวกเขาต้องการมาให้ ถ้าหากว่าพวกเขานั้นเป็นเด็กดีและน่ารัก ไม่ดื้อต่อคนในครอบครัว มันก็จะมีคำถามต่อจากนั้นว่า แล้วถ้าหากเด็กคนไหนที่ดื้อและไม่ฟังคนในครอบครัว เด็กพวกนั้นจะโดนอะไรกันนะ คำตอบที่ได้ก็คือ เด็กเหล่านั้นก็จะได้เจอกับเจ้าปีศาจทีชื่อว่า “แครมปัส” สำหรับชื่อของ แครมปัส นั้นมาจากคำของภาษาเยอรมันโบราณ ที่มีความหมายของชื่อว่า  “กรงเล็บ” ว่ากันว่าแครมปัสนั้นเป็นถึงหนึ่งในสหายของ Saint Nicholas หรือที่ในปัจจุบันใครหลายๆคนรู้จักกันในนาม ซานตาคอส ซึ่งความเชื่อเกี่ยวกับตำนานของเจ้าแครมปัสนี้นั้นได้ถูกพูดถึงกันเป็นปากต่อปาก จนทำให้เกิดความแพร่หลายไปจนถึงเหล่าพวกคริสเตียน ที่อาศัยอยู่ตรงบริเวณเทือกเขาที่อยู่ไกลแสนไกล มันเป็นตำนานที่

ตำนานโออิวะแม่นาคญี่ปุ่น

ตำนานโออิวะแม่นาคญี่ปุ่น นั้นนับได้ว่าเป็นหนึ่งในตำนานผีญี่ปุ่นที่น้อยคนนักจะรู้จักเกี่ยวกับตำนานของเธอ ซึ่งตำนาน โออิวะนั้นนับได้ว่าเป็นตำนานที่มีความน่าสงสารมาก เป็นตำนานที่เป็นผีญี่ปุ่นที่นับได้ว่ามีความน่าเห็นใจเป็นที่สุด นับตั้งแต่ตำนานผีญี่ปุ่นอื่นๆ ได้เคยปรากฏออกมาให้ได้เห็นกัน โออิวะนั้นเป็นชื่อของหญิงสาวญี่ปุ่น ที่มีชีวิตอยู่มาตั้งแต่ในสมัยอดีตในช่วงสมัยเอโดะเมื่อนานมาแล้ว ในช่วงหลายร้อยปีก่อน ประมาณ 200-300 ปีที่แล้วนั้น โออิวะนั้นเป็นหญิงสาวที่มีหน้าตาที่สวยงามและเป็นที่หมายปองสำหรับชายหนุ่มหลายๆ คนที่อยู่ระแวกใกล้บ้านเรือนเคียงของเธอ ด้วยความที่ตัวโออิวะนั้นเป็นหญิงสาวที่มีหน้าตาที่สวยงามและเกิดมาในตระกูลที่มีชื่อเสียงและร่ำรวย จึงไม่แปลกว่าพอเธอได้โตมาเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นก็มักจะมีผู้ชายมากมายที่อยากจะได้เธอไปเป็นคู่ชีวิตของพวกเขา แต่ตัวโออิวะนั้นก็ไม่เคยที่จะมองกลับไปที่เหล่าชายหนุ่มเหล่านั้นเลย มันก็เป็นอย่างนั้นเรื่อยมา จนกระทั่งเวลาได้ผ่านไปหลายปี จนเธอได้พบเจอกับชายคนหนึ่งที่ทำให้ตัวเธอนั้นรู้สึกตกหลุมรักทันที่เมื่อแรกเห็น ซามูไรชายคนนั้น เขามีชื่อว่า “อิเมม่อน” ตัวชายห

ตำนานหลอนพระนอนกินเณร

ตำนานหลอนพระนอนกินเณร ในสมัยช่วงปี พ.ศ.2460 อยู่ในสถานที่ในจังหวัดนครสวรรค์ จะเป็นตำนานที่อยู่ในวัดวรนาถบรรพต หรือที่ชาวนครสวรรค์ที่อยู่ในที่นั่นจะเรียกวัดแห่งนี้กันว่า วัดเขากบ ซึ่งตัววัดเขากบนี้ในปัจจุบันนั้นถือว่าเป็นวัดที่มีความสวยงามมากและมักจะมีนักท่องเที่ยวที่ได้ไปเที่ยวในจังหวัดนครสวรรค์ ได้มาทำการไหว้กันเป็นประจำ เรื่องราวที่ถูกเล่าต่อกันมา แต่หากพูดถึงวัดวรนาถบรรพต ในสมัยก่อนในช่วงเวลา 100 กว่าปีก่อนนั้นต้องพูดกันว่า วัดแห่งนี้นั้นเหมือนจะเป็นวัดร้างก็ว่าได้ ไม่ได้มีลักษณะที่มีความสวยงามเหมือนกับในปัจจุบัน วัดนี้ในสมัยก่อนนั้นเป็นวัดรกร้างที่มีพระที่อาศัยอยู่ภายในวัดนี้น้อยมากจนถึงอาจจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยตำนานที่มีการพูดถึงเอาไว้ว่า เคยได้มีพระองค์หนึ่งได้เดินธุดงค์เข้ามาภายในวัดแห่งนี้และจำวัดในวัดแห่งนี้ หลังจากนั้นท่านก็ได้ทำให้วัดวรนาถบรรพตแห่งนี้นั้นเป็นที่รู้จักของชาวบ้านที่อยู่ระแวงนั้นและเป็นที่ฟื้นฟูจนมีผู้ที่รู้จักวัดแห่งนี้กันมากขึ้น ซึ่งพระที่เอ่ยถึงนั้นมีชื่อว่า “หลวงพ่อทอง” นั่นเองหลังจากที่หลวงพ่อทองได้ทำการจำวัดแห่งนี้เป็นที่ประจำของท่าน หลังจากนั้นวัดแห่

ตำนานการบูชายันต์ที่หอคอย

ตำนานการบูชายันต์ที่หอคอย หอคอยปีศาจเป็นตำนานเมืองอันน่ากลัวในเมืองอัลไพน์ รัฐนิวเจอร์ซีย์ ประเทศสหรัฐอเมริกา เกี่นสกับหอคอยหินสไตล์โกธิกอันแสนลึกลับที่เชื่อกันว่ามีผีสิงและถ้าหากใครก็ตามเดินวนรอบมันครบ 6 รอบ ปีศาจก็จะปรากฏตัวขึ้น ในเมืองอัลไพน์มีหอคอยหินขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในสวน ชาวบ้านในพื้นที่ได้ตั้งชื่อเล่นให้กับมันว่า “หอคอยปีศาจ” เชื่อกันว่ามันถูกสร้างขึ้นมาในปี 1900 โดยเจ้าของสวนนามว่า “Manuel Rionda” เขาสร้างคฤหาสน์หลังใหญ่ขึ้นมาสำหรับภรรยา ในขณะเดียวกันเขาก็สร้างหอคอยแห่งนี้ขึ้นมาด้วย เพื่อที่เธอจะได้ขึ้นไปบนนั้นแล้วมองเห็นส้นของฟ้าของนครนิวยอร์ก คืนหนึ่งภรรยาของเขาไปที่หอคอย ตอนนั้นเองที่เธอได้เห็นสามีอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ความท้อแท้เข้าเกาะกุมหัวใจของเธออย่างมากและตัดสินใจคิดสั้นกระโดดลงมาจากหอคอยในทันที เขาเสียใจอย่างมาก ความรู้สึกผิดได้ทำลายชีวิตของเขา ในที่สุดเขาก็สั่งให้ทำการรื้อถอนคฤหาสน์ทิ้ง ซึ่งหอคอยเองก็อยู่ในแผนการทำลายทิ้งเช่นกัน แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์เสียชีวิตอย่างเป็นปริศนาของคนงานหลายต่อหลายคนและเจ้าของก็ย้ายออกไปแล้ว ทำให้หอคอยนี้ถูกทอดทิ้งเอาไว้ให้รกร้างพร้อมกับถูก

สัตว์ในตำนานกริฟฟิน

สัตว์ในตำนานกริฟฟิน เรื่องลี้ลับ ตำนานกริฟฟิน หรือ “กริฟฟอน” เป็นสัตว์ในเทพนิยาย ซึ่งขึ้นว่าเป็นเจ้าแห่งสิ่งมีชีวิตทั้งปวง ด้วยลักษณะที่มีส่วนผสมของสิงโตที่เป็นสัตว์เจ้าป่าและนกอินทรีย์เจ้าแห่งเวหา โดยกริฟฟินนั้น จะมีขาหลังและลำตัวรวมถึงหางเหมือนสิงโต แต่มีหัว ปีกและอุ้งเท้าหน้าเป็นนกอินทรีย์ บางตำนานว่า มีหางเป็นงูหรือสิงโต และขนาดตัวของกริฟฟินใหญ่กว่าสิงโตถึง 8 เท่า สมัยก่อนมีความเชื่อว่า กริฟฟินเป็นซาตานที่แปลงกายมาล่อลวงวิญญาณมนุษย์ แต่ด้วยลักษณะที่สง่างามดังกล่าว ทำให้ภายหลังผู้คนเริ่มโอนเอนเชื่อว่า แท้จริงแล้ว กริฟฟินเป็นตัวแทนของเทพและบางครั้งจะถ่ายทอดรูปลักษณ์ของกริฟฟินออกมาเป็นสิงโต 4 ขา มีใบหูเหมือนสิงโตหรือม้า แต่ทั่วทั้งตัวขนเป็นนก บางตำนานกล่าวว่า มีเฉพาะกริฟฟินตัวเมียเท่านั้นที่มีปีก ส่วนตัวผู้ตรงที่ควรจะงอกเป็นปีกจะมีหนามแหลมคมงอกออกมาแทน กริฟฟินมีลักษณะท่าทางสง่างาม ทรงพลังและหยิ่งยโส มันชอบของมีค่าแวววาว จึงมักจะตั้งรังอยู่แถวบริเวณขุมสมบัติหรือเหมืองทอง อีกทั้งกริฟฟินยังไข่ออกมาเป็นอัญมณีโมราหรืออาเกตที่มีสีสันหลากหลาย ผิวเรียบมันวาวสวยงาม แข็งแรงทนทาน ซึ่งชาวอียิปต์

ตำนานเทพมังกร

ตำนานเทพมังกร เชื่อว่าในปัจจุบันไม่ว่าเราจะเป็นใครมาจากไหนก็คงจะต้องรู้จักสัตว์ในตำนานที่มีชื่อเสียงสุดโด่งดังอย่าง “มังกร” กันมาบ้างสักครั้ง เพราะมังกรนั้น ไม่เพียงแต่สามารถเห็นได้จากในสื่อต่างๆ มากมาย แต่พวกมันยังปรากฏอยู่ในตำนานของแทบจะทุกประเทศด้วยแน่นอนว่าด้วยความเก่าแก่ของมังกรเองก็ทำให้เราไม่สามารถบอกได้เลยว่ามังกรนั้นมีจุดเริ่มต้นของตำนานอยู่ที่ไหนกันแน่ อย่างไรก็ตามเรื่องราวของมังกรนั้นมีบันทึกไว้ตั้งแต่ในสมัยของอารยธรรมกรีกและอารยธรรมซูเมอร์  ทั้งในฐานะของผู้ปกป้อง และผู้ทำลาย สำหรับคนในสมัยก่อนแล้วมังกรไม่เพียงแต่เป็นเพียงตำนานเท่านั้น แต่สำหรับพวกเขาแล้วสัตว์ชนิดนี้มีตัวตนอยู่จริงๆ ที่ไหนสักแห่ง และกระดูกสัตว์ขนาดใหญ่ที่ถูกพบในเวลานั้น ก็มักจะถูกเหมาว่าเป็นมังกรไปเสียหมด ซึ่งก็คงไม่แปลกนักสำหรับยุคสมัยที่คนยังไม่รู้จักไดโนเสาร์กัน แม้มังกรอาจจะเป็นสิ่งที่ใครๆ ก็รู้จักก็ตาม ภาพลักษณ์ของมังกรในแต่ละพื้นที่ก็แตกต่างกันไปกว่าที่เราคิด อย่างทางจีนมังกรจะมีสภาพตัวยาวๆ และเป็นสัญลักษณ์ที่ดี ในขณะที่ทางยุโรปมังกรมักถูกมองว่ามีลำตัวและขาขนาดใหญ่อีกทั้งยังมักมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดีคนอัศ

เรื่องราวอัศวินไร้หัว

เรื่องราวอัศวินไร้หัว ไม่ใช่แค่ในบ้านเราเท่านั้นที่เชื่อว่าผีหัวขาดมีจริง ในต่างประเทศก็มีตำนานเล่าขานอันยิ่งใหญ่ของผีหัวขาดด้วยเหมือนกัน เพียงแต่ว่ามันไม่ได้เป็นผีที่ตามหลอกหลอนผู้คนโดยไร้สาเหตุ แล้วก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ผีเร่ร่อนที่ไม่ยอมไปผุดไปเกิดด้วย เจ้าผีหัวขาดที่เรากำลังพูดถึงอยู่นี้มีชื่อว่า ดูลาฮาน เป็นผีหัวขาดที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นอัศวินแห่งรัตติกาลเลยทีเดียว เขาจะไม่ได้เดินมาแบบธรรมดาๆ แต่จะมาพร้อมม้าคู่ใจกับดาบเล่มยาวที่มีความคมยิ่งกว่าดาบไหนๆ การแต่งกายเป็นเหมือนกับอัศวินในยุคกรีกโรมันทุกประการ เสื้อเกราะ ปลอกแขน ปลอกขา รองเท้าและผ้าคลุม ล้วนเป็นสีดำสนิทที่มีกลิ่นไอแห่งความตายคละคลุ้ง ว่ากันว่าดูลาฮานเป็นทูตแห่งความตาย เขาจะไปหาคนที่ถึงวาระและเป็นคนไม่ดี ตามหลอกหลอนและเอาชีวิตจนเสร็จสิ้น บางคราวดูลาฮานจะถือดาบเพื่อฟาดฟัน แต่บางคราวก็จะถือแส้เพื่อหวดให้ม้าของเขาพุ่งทะยานไปข้างหน้าได้เร็วดังใจ แม้ว่าหัวของดูลาฮานจะไม่ได้อยู่บนบ่า แต่เขาก็ใช้มือขวาประคองหัวของตัวเองเอาไว้ตลอดเวลา ความน่ากลัวอยู่ที่การเปลี่ยนแปลงใบหน้าของดูลาฮานนี่เอง ตามตำนานเล่าว่าดูลาฮานมีใบหน้าอยู่ 2 แบบ

ตำนานแม่มด

ตำนานของแม่มด ภาพจินตนาการเกี่ยวกับแม่มดของแต่ละคนเป็นอย่างไรกันบ้าง เป็นผู้หญิงสูงอายุ จมูกแหลมๆ แล้วก็ใส่หมวกทรงสูงหรือเปล่า หรือว่าเป็นสาวสวยที่แปลงร่างได้หลายอย่าง ดูเหมือนเธอเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์แต่แท้จริงแล้วร้ายกาจน่ากลัว ไม่ว่าแม่มดในจินตนาการจะเป็นแบบไหน แต่จากหลักฐานเกี่ยวกับตำนานในอดีต มีประวัติของแม่มดหลายคนที่บ่งบอกว่าพวกเธอมีพลังงานอำนาจอันน่ากลัว ซึ่งนี่ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของแม่มดที่แสดงตัวตนให้เราได้รู้จักกันเท่านั้น ยังมีอีกมากนักที่อาจจะแฝงตัวอยู่ในกลุ่มพวกเราก็ได้ อย่างไรก็ตามลองไปดูกันดีกว่าว่าแม่มดแต่ละคนมีวีรกรรมอะไรน่าสนใจบ้าน แม่มด Moll Dyer ปกติแล้วคนที่เป็นแม่มดก็ไม่น่าจะอยากแสดงตัวให้ใครต่อใครได้รู้ฐานะที่แท้จริง แต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลใดที่ทำให้หญิงสาวที่ชื่อ Moll Dyer ต้องถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มด และอย่างที่เรารู้กันว่าการจัดการแม่มดในสมัยก่อนค่อนข้างโหดร้ายแค่ไหน ชาวบ้านพากันไปเผาบ้านของเธอ หวังให้เธอได้ตายจากไปในที่สุด ผลกลับออกมาว่าเธอสามารถหนีเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์นั้นไปได้ สิ่งที่เธอตอบสนองคืนให้กับชาวบ้านก็คือสาปให้ทุกคนเผชิญกับโรคร้ายภายใต้ฤดูกาลอันเลวร

ประวัติและตำนานการล่าแม่มด

ประวัติและตำนานการล่าแม่มด ในยุคกลางของยุโรป หรือ ที่เรียกกันว่า ยุคมืด คือ ยุคที่อยู่ใต้การปกครองของศริสตจักร แม่มดถูกประนามว่าเป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย เป็นสมุนของซาตาน จึงมีการไล่ล่าเพื่อกวาดล้างแม่มดอย่างเอาเป็นเอาตายจากบรรดาบาทหลวง ไม่ว่าจะเกิดเหตุร้ายผิดปกติอะไร เช่น ภัยธรรมชาติ โรคระบาด หรือ คนตายโดยไม่ทราบสาเหตุ มักจะมีการกล่าวหาว่าเป็นผลงานของแม่มด และ จะมีการระดมกำลังกันตามหาผู้ต้องสงสัย ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นแพะรับบาป การกล่าวหาส่วนใหญ่เป็นไปอย่างเลื่อนลอย หลักเกณฑ์ที่ใช้ในการพิจารณาดูแล้วน่าสมเพช ใช้แค่การดูรูปลักษณ์ภายนอก ใครที่ดูแปลกๆกว่าคนอื่น จะโดนกล่าวห้องกล่าวหาได้ง่ายๆ เหยื่อส่วนใหญ่คือผู้หญิง โดยเฉพาะหญิงแก่ชรา มักถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มด และ ถูกลากมาเผาประจานทั้งเป็นอย่างน่าอเน็จอนาถ ไม่ใช่แต่คนที่มีหน้าตาอัปลักษณ์เท่านั้น ผู้ที่มีหน้าตางดงาม สวยเกินไปก็มักถูกข้อกล่าวหานี้เช่นกัน เพราะสงสัยว่าเอาวิญญานเข้าแลกกับเรือนร่างอันน่างดงาม แถมผู้ชายในสมัยนั้นยังชอบทารุนกรรมผู้หญิง โดยยกข้ออ้างจากไบเบิลขึ้นมาอ้างว่า ” สูเจ้าจะต้องไม่ทรมานแม่มดด้วยการปล่อยให้มีชีวิต t

สัตว์เทพกรีก“Chimera”

สัตว์เทพกรีก“Chimera” เป็นสัตว์ลูกผสมหายใจไฟมหึมาของLyciaในเอเชียไมเนอร์ประกอบด้วยส่วนของสัตว์มากกว่า 1 ชนิดโดยปกติจะแสดงเป็นสิงโตมีหัวของแพะยื่นออกมาจากด้านหลังและหางที่อาจจบลงด้วยหัวงู มันเป็นหนึ่งในลูกหลานของฟอนและตัวตุ่นและพี่น้องของมอนสเตอร์เช่นเซอร์เบอรัสและLernaean ไฮดรา Chimera คำว่า “ไคเมร่า” ใช้เพื่ออธิบายสิ่งมีชีวิตในตำนานหรือสมมติที่มีชิ้นส่วนที่นำมาจากสัตว์หลายชนิดเพื่ออธิบายถึงสิ่งที่ประกอบด้วยชิ้นส่วนที่แตกต่างกันมากหรือมองว่าเป็นจินตนาการที่ดุร้ายไม่น่าเชื่อหรือน่าตื่นตา บรอนซ์ของชาวอีทรัสคัน ตามที่Hesiodแม่ของ Chimera เป็น “เธอ” ที่คลุมเครือซึ่งอาจหมายถึง Echidna ซึ่งในกรณีนี้พ่อน่าจะเป็นTyphonแม้ว่าอาจจะเป็นHydraหรือCetoก็มีความหมายแทน อย่างไรก็ตามในตำนานApollodorus  และHyginusทำให้ Chimera เป็นลูกหลานของ Echidna และ Typhon เฮเซียดนอกจากนี้ยังมีสฟิงซ์และNemean สิงโตเป็นลูกหลานของOrthusและคลุมเครืออีก “เธอ” มักจะเข้าใจว่าอาจจะหมายถึงความฝันแม้อาจจะแทนตัวตุ่นหรืออีกครั้งแม้Ceto โฮเมอร์ให้คำอธิบายเกี่ยวกับ Chimera ในอีเลียดโดยกล่าวว่า