เมื่อของใช้ประจำวันกลายผี

เมื่อของใช้ประจำวันกลายผี รู้ไหมคะว่าประเทศญี่ปุ่นผีเยอะมาก บางทีเขาก็เรียกผีของเขาว่าเป็น “เทพเจ้า” อีกต่างหาก ผีที่น่ากลัวมากก็มี ผีที่เพียงแค่โผล่มาหยอกคนก็มากมาย และครั้งนี้เราจะพาไปรู้จักผีประเภทหลังกัน เป็นผีที่ทุกคนน่าจะคุ้นเคยกันดีเพราะเห็นอยู่บ่อยๆ ในการ์ตูน ผีชนิดนี้เดิมทีเป็นสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ที่พอเวลาผ่านไปก็เก่าเก็บ ไม่ได้รับการใช้งาน เมื่อพวกมันมีอายุเกินหนึ่งร้อยปี พวกมันจะมีชีวิตขึ้นมาและชอบแกล้งคนเพราะว่าการอยู่เฉยๆ ช่างน่าเบื่อ เราเรียกผีพวกนี้รวมๆ กันว่า ซึคุโมกามิ (Tsukumogami) ซึคุโมกามิปรากฏตัวกันครั้งแรกในวรรณกรรมหรือเรื่องเล่าปรัมปราในสมัยเฮอัน (ปี 794-1185) แต่จริงๆ แล้ว คนญี่ปุ่นเรียกสิ่งของที่เคลื่อนที่ได้ว่า ซึคุโมกามิ มาก่อนหน้านี้นานแล้วค่ะ เรื่องเล่าในสมัยก่อน เกี่ยวกับเจ้าของใช้มีวิญญาณเหล่านี้ค่อนข้างจริงจังและน่ากลัวทีเดียว เขาบอกว่าก่อนวันขึ้นปีใหม่ คนญี่ปุ่นจะทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ และทิ้งข้าวของที่ไม่ได้ใช้แล้ว ซึคุโมกามิ ที่ถูกทิ้งกลุ่มหนึ่งรู้สึกโกรธ จึงขอร้องต่อเทพเจ้าโซคะชิน (Zokashin) ให้ทำให้พวกมันมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อพวกมันเคลื่

คำเตือนโบราณไม่เชื่ออย่าลบหลู่

คำเตือนโบราณไม่เชื่ออย่าลบหลู่ แม้ว่าโลกปัจจุบันจะก้าวหน้าไปมาก ไม่ว่าจะด้านเทคโนโลยี ด้านวิทยาศาสตร์และด้านอื่นๆก็ตาม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อีกเหมือนกันว่า สังคมไทยเรายังมีความเชื่อที่ได้รับการสั่งสอน สืบทอดมาจากบรรพบุรุษหลงเหลืออยู่  เราจะมาย้อนดูว่ามีความเชื่อคนโบราณอะไรบ้างที่เราไม่ควรลบหลู่ ห้ามเล่นซ่อนแอบเวลาเย็น ความเชื่ออันนี้ เป็นการละเล่นอย่างหนึ่ง เด็กสมัยนี้ไม่ค่อยเล่นกันแล้ว นั่นคือการเล่นซ่อนหา วิธีการเล่นคือจะให้คนหนึ่งตามหาเพื่อนที่ซ่อนอยู่ การเล่นแบบนี้โบราณว่าไม่ควรเล่นเวลาเย็น หรือไปเล่นในงานศพ เพราะอาจจะทำให้ผีบังตามองหากันไม่เจอ หรืออาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุเหยียบแก้ว กระเบื้องได้ เนื่องจากมองไม่เห็น อย่าเล่นของมีคม เวลาใครถือของมีคม หรือ อาวุธอันตรายอย่างเช่น มีด ขวาน ปืน ดาบ ฯลฯ ของเหล่านี้โบราณเชื่อกันว่าอย่าถือเล่น อย่าถือเงื้อใส่กันเอง เพราะมันอาจจะทำให้เกิดผีผลักจนทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บหรือเสียชีวิตได้โดยไม่ตั้งใจ อันนี้ก็เหตุจะจริงหากใครตามข่าวจะเคยเห็นเหตุการณ์ปืนลั่นใส่ครอบครัว หรือ ถือมีดแล้วลื่นไปเสียบกันก็มีมาแล้ว วันสำคัญต้องระวังตัว ในชีวิตของคนเราอย่างน้อยก็

ตำนานผีม้าบ้อง

ตำนานผีม้าบ้อง ในสมัยก่อนถ้าใครได้ยินเสียงม้าวิ่งในเวลากลางคืนจะต้องเข้าใจว่าเป็นเสียงของผีม้าบ้อง มีเรื่องเล่าว่า ผีม้าบ้องนี้เกิดจากม้าตัวหนึ่งที่ตายไปแล้ว แต่ยังอาลัยหาคู่ของมันอยู่ พอถึงเวลากลางคืนม้าตัวนี้จะออกวิ่งไปตามที่ต่างๆ เพื่อตามหาคู่ของมัน ม้าตัวนี้ก่อนที่จะตายนั้นตอนเล็กๆ เจ้าของได้เลี้ยงม้าไว้คู่หนึ่ง เวลาใดที่เจ้าของจะเดินทางก็จะต้องเอาม้าคู่นี้ไปด้วย แต่อยู่มาวันหนึ่ง ม้าตัวหนึ่งเกิดล้มเจ็บไม่สามารถที่จะออกเดินทางไปกับเจ้าของได้ เจ้าของก็เลยทิ้งม้าตัวนี้ไว้และนำอีกตัวหนึ่งไป ส่วนม้าตัวที่ล้มเจ็บนั้นก็นอนรอเพื่อนของมัน แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเพื่อนของมันจะกลับมาหามันอีก ในที่สุดมันก็ทนความเจ็บปวด ชาวไทยวน นับเป็นอีกหนึ่งชนเผ่า ที่มีการสืบทอดรุ่น กันมาอย่างยาวนาน จนปัจจุบันนี้ ก็ยังคงมีอยู่ ถึงแม้จะน้อยก็ตาม เช่นเดียวกัน ขนบธรรมเนียม จารีตของชาวไทยวน ที่มีสืบทอดกันมาหรือผีป่า ซึ่งม้าบ้อง มีรูปลักษณ์ ของลำตัวส่วนบน เป็นมนุษย์ปกติ แต่ลักษณะ ท่อนล่างนั้นเป็นม้า ที่ชาวเหนือ ต่างก็เรียกกันว่า ผีม้าบ้องนั้นเอง ถ้าพูดถึงตำนาน เรื่องเล่าสยองขวัญ ในภาคเหนือ ของประเทศไทยแล้ว ก็สามารถ

เรื่องราวแห่งป่าอาถรรพ์

เรื่องราวแห่งป่าอาถรรพ์ ตำนานสยองขวัญที่เลื่องลือและถูกกล่าวขานกันมาช้านานสำหรับป่าแบล็คฮิลล์ ในมลรัฐแมรี่แลนด์ ประเทศสหรัฐอเมริกา ที่คนท้องถิ่นต่างรู้กันว่า อย่าได้คิดย่างกรายเข้าไป เพราะจะไม่มีวันได้กลับออกมา เพราะที่นี่ได้ชื่อว่าเป็นป่าที่สิงถิตย์ของ “แม่มดแบลร์” จนกลายเป็นเรื่องเล่าชวนขนหัวลุก ที่ส่งต่อความสยองให้กับคนที่ได้ยินได้ฟังยาวนานกว่า 2 ศตวรรษจนถึงปัจจุบัน จุดเริ่มต้นของตำนานเริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1785 ป่าแบล็คฮิลล์ ในอดีตเคยเป็นที่ตั้งของเมืองแบลร์ “เอลลี่ เดคเวิร์ด” หญิงสาวผู้ถูกชาวบ้านกล่าวหาว่าเป็นแม่มด ล่อลวงเด็กๆ นำเลือดมาทำพิธีกรรมเร้นลับจนโดนเนรเทศออกจากเมือง ต่อมาผู้ที่กล่าวหาเธอและเด็กๆ กว่าครึ่งหมู่บ้าน ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ชาวบ้านที่เหลืออยู่ต่างหวาดกลัวและหนีออกจากเมือง โดยสาบานว่าจะไม่กล่าวถึงชื่อเธออีก ต่อมาไม่นาน ชาวบ้านกลายคนเห็นมือผู้หญิงขาวซีดกำลังลากไอลีน ทรีเคิล เด็กหญิงวัย 10 ปี ลงไปในห้วยน้ำเล็กๆ ก่อนที่ 13 วันต่อมามีกิ่งไม้รูปทรงประหลาดกั้นห้วยน้ำนั้นไว้ ซึ่งเหตุการณ์ชวนสยองในบริเวณป่าแบล็กฮิลล์ ยังคงเกิดขึ้นและเป็นที่ร่ำลือ

ผีหอคอยแห่งลอนดอน

ผีหอคอยแห่งลอนดอน นับตั้งแต่หอคอยแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นจนเสร็จในปี 1067 หอคอยได้กลายเป็นสถานที่รวมแหล่งเหตุการณ์ที่น่ากลัวและการเสียชีวิตที่น่าสยดสยอง แม้ว่าเราไม่อาจยืนยันได้ว่าภูตผีเหล่านี้มี่ตัวตนจริงหรือไม่ แต่นี่คือเรื่องราวที่น่ากลัวที่ถูกเล่าต่อกันมากมายบนอินเตอร์เน็ตในเรื่องราวของผีของบนหอคอยลอนดอน วิญญาณของเจ้าชายที่ถูกสังหาร และผีหัวขาด ในปี ค. ศ. 1483 เจ้าชายน้อยทั้งสองถูกสังหารอย่างน่าสยดยองภายในหอคอยลอนดอน การฆาตกรรมครั้งนี้ยังกลายเป็นปริศนาที่เหลืออยู่จนถึงทุกวันนี้ยังไม่อาจแก้ได้ ผู้คนเริ่มเห็นเงาร่างของเด็กสองคนที่ยืนกุมมือกันอยู่ ในขณะที่พวกเขาล่องลอยไปมาระหว่างห้องและเดินทะลุเข้าไปในผนัง อีกเรื่องเล่าหนึ่งกล่าวมีความเกี่ยวข้องกับ Anne Boleyn ผู้ถูกขังในหอคอยและถูกตัดหัวในปี 1536 ผีของแอนถูกพบเห็นในรอบบริเวณของหอคอยแห่งลอนดอน กล่าวกันว่าร่างไร้หัวของเธอเดินไปมาบนหอคอยในช่วงเวลากลางคืนสร้างความตื่นกลัวให้กับผู้คนเป็นอย่างมาก บริเวณที่อ้างว่าพบเห็นมากสุดใน Chapel of St Peter ซึ่งเป็นสถานที่ฝังศพของเธอหลังจากการประหารชีวิต เรื่องสยองยังไม่จบเพียงเท่านั้นเมื่อปี 1864 มีการบั

เรื่องราวอัศวินไร้หัว

เรื่องราวอัศวินไร้หัว ไม่ใช่แค่ในบ้านเราเท่านั้นที่เชื่อว่าผีหัวขาดมีจริง ในต่างประเทศก็มีตำนานเล่าขานอันยิ่งใหญ่ของผีหัวขาดด้วยเหมือนกัน เพียงแต่ว่ามันไม่ได้เป็นผีที่ตามหลอกหลอนผู้คนโดยไร้สาเหตุ แล้วก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ผีเร่ร่อนที่ไม่ยอมไปผุดไปเกิดด้วย เจ้าผีหัวขาดที่เรากำลังพูดถึงอยู่นี้มีชื่อว่า ดูลาฮาน เป็นผีหัวขาดที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นอัศวินแห่งรัตติกาลเลยทีเดียว เขาจะไม่ได้เดินมาแบบธรรมดาๆ แต่จะมาพร้อมม้าคู่ใจกับดาบเล่มยาวที่มีความคมยิ่งกว่าดาบไหนๆ การแต่งกายเป็นเหมือนกับอัศวินในยุคกรีกโรมันทุกประการ เสื้อเกราะ ปลอกแขน ปลอกขา รองเท้าและผ้าคลุม ล้วนเป็นสีดำสนิทที่มีกลิ่นไอแห่งความตายคละคลุ้ง ว่ากันว่าดูลาฮานเป็นทูตแห่งความตาย เขาจะไปหาคนที่ถึงวาระและเป็นคนไม่ดี ตามหลอกหลอนและเอาชีวิตจนเสร็จสิ้น บางคราวดูลาฮานจะถือดาบเพื่อฟาดฟัน แต่บางคราวก็จะถือแส้เพื่อหวดให้ม้าของเขาพุ่งทะยานไปข้างหน้าได้เร็วดังใจ แม้ว่าหัวของดูลาฮานจะไม่ได้อยู่บนบ่า แต่เขาก็ใช้มือขวาประคองหัวของตัวเองเอาไว้ตลอดเวลา ความน่ากลัวอยู่ที่การเปลี่ยนแปลงใบหน้าของดูลาฮานนี่เอง ตามตำนานเล่าว่าดูลาฮานมีใบหน้าอยู่ 2 แบบ

ตำนานแม่มด

ตำนานของแม่มด ภาพจินตนาการเกี่ยวกับแม่มดของแต่ละคนเป็นอย่างไรกันบ้าง เป็นผู้หญิงสูงอายุ จมูกแหลมๆ แล้วก็ใส่หมวกทรงสูงหรือเปล่า หรือว่าเป็นสาวสวยที่แปลงร่างได้หลายอย่าง ดูเหมือนเธอเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์แต่แท้จริงแล้วร้ายกาจน่ากลัว ไม่ว่าแม่มดในจินตนาการจะเป็นแบบไหน แต่จากหลักฐานเกี่ยวกับตำนานในอดีต มีประวัติของแม่มดหลายคนที่บ่งบอกว่าพวกเธอมีพลังงานอำนาจอันน่ากลัว ซึ่งนี่ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของแม่มดที่แสดงตัวตนให้เราได้รู้จักกันเท่านั้น ยังมีอีกมากนักที่อาจจะแฝงตัวอยู่ในกลุ่มพวกเราก็ได้ อย่างไรก็ตามลองไปดูกันดีกว่าว่าแม่มดแต่ละคนมีวีรกรรมอะไรน่าสนใจบ้าน แม่มด Moll Dyer ปกติแล้วคนที่เป็นแม่มดก็ไม่น่าจะอยากแสดงตัวให้ใครต่อใครได้รู้ฐานะที่แท้จริง แต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลใดที่ทำให้หญิงสาวที่ชื่อ Moll Dyer ต้องถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มด และอย่างที่เรารู้กันว่าการจัดการแม่มดในสมัยก่อนค่อนข้างโหดร้ายแค่ไหน ชาวบ้านพากันไปเผาบ้านของเธอ หวังให้เธอได้ตายจากไปในที่สุด ผลกลับออกมาว่าเธอสามารถหนีเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์นั้นไปได้ สิ่งที่เธอตอบสนองคืนให้กับชาวบ้านก็คือสาปให้ทุกคนเผชิญกับโรคร้ายภายใต้ฤดูกาลอันเลวร

ประวัติและตำนานการล่าแม่มด

ประวัติและตำนานการล่าแม่มด ในยุคกลางของยุโรป หรือ ที่เรียกกันว่า ยุคมืด คือ ยุคที่อยู่ใต้การปกครองของศริสตจักร แม่มดถูกประนามว่าเป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย เป็นสมุนของซาตาน จึงมีการไล่ล่าเพื่อกวาดล้างแม่มดอย่างเอาเป็นเอาตายจากบรรดาบาทหลวง ไม่ว่าจะเกิดเหตุร้ายผิดปกติอะไร เช่น ภัยธรรมชาติ โรคระบาด หรือ คนตายโดยไม่ทราบสาเหตุ มักจะมีการกล่าวหาว่าเป็นผลงานของแม่มด และ จะมีการระดมกำลังกันตามหาผู้ต้องสงสัย ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นแพะรับบาป การกล่าวหาส่วนใหญ่เป็นไปอย่างเลื่อนลอย หลักเกณฑ์ที่ใช้ในการพิจารณาดูแล้วน่าสมเพช ใช้แค่การดูรูปลักษณ์ภายนอก ใครที่ดูแปลกๆกว่าคนอื่น จะโดนกล่าวห้องกล่าวหาได้ง่ายๆ เหยื่อส่วนใหญ่คือผู้หญิง โดยเฉพาะหญิงแก่ชรา มักถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มด และ ถูกลากมาเผาประจานทั้งเป็นอย่างน่าอเน็จอนาถ ไม่ใช่แต่คนที่มีหน้าตาอัปลักษณ์เท่านั้น ผู้ที่มีหน้าตางดงาม สวยเกินไปก็มักถูกข้อกล่าวหานี้เช่นกัน เพราะสงสัยว่าเอาวิญญานเข้าแลกกับเรือนร่างอันน่างดงาม แถมผู้ชายในสมัยนั้นยังชอบทารุนกรรมผู้หญิง โดยยกข้ออ้างจากไบเบิลขึ้นมาอ้างว่า ” สูเจ้าจะต้องไม่ทรมานแม่มดด้วยการปล่อยให้มีชีวิต t

ประวัติผาหน้าคนและห้องลับ

ประวัติผาหน้าคนและห้องลับ อนุสรณ์สถานแห่งชาติเขารัชมอร์ เป็นประติมากรรมแกะสลักใบหน้าของอดีตประธานาธิบดีสหรัฐ จำนวน 4 ท่าน ที่ภูเขารัชมอร์รัฐเซาธ์ดาโกตา สหรัฐอเมริกา โดยตัวอุทยานทั้งหมดมีเนื้อที่ 1278.45 เอเคอร์  สูงจากระดับน้ำทะเล 5,725 ฟุต แนวคิดในการสร้างอนุสรณ์สถานดังกล่าวเกิดขึ้นในปี 1923 โดยนักประวัติศาสตร์ชาวอเมริกาชื่อ ดูอาน โรบินสันซึ่งเป็นชาวรัฐเซาธ์ดาโกตา และเห็นว่ารัฐของตนไม่ค่อยมีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจมากนัก จึงเสนอแนวคิดที่จะสร้างอนุสรณ์สถานถึงบุคคลสำคัญของประเทศขึ้น เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยวที่รัฐแห่งนี้มากขึ้น ในตอนแรกนั้น โรบินสันคิดจะสร้างรูปสลักที่บริเวณภูเขาที่เรียกวว่า “เสาเข็ม”  ซึ่งเป็นหินรูปแหลมสูงคล้ายเข็ม แต่กุตซอน บอร์กลัม  ประติมากรผู้รับผิดชอบงานนี้ไม่เห็นด้วย เนื่องจากคุณภาพของหินไม่เหมาะกับการแกะสลัก รวมถึงได้รับการคัดค้านจากชาวพื้นเมืองอินเดียนแดงในบริเวณดังกล่าว จึงได้เปลี่ยนมาเป็นที่เขารัชมอร์แห่งนี้แทน ในตอนแรกนั้นโรบินสันคิดว่าอยากจะให้เป็นใบหน้าของเหล่าวีรบุรุษผู้บุกเบิกดินแดนตะวันตก แต่บอร์กลัมไม่เห็นด้วยเพราะเห็นว่างานใหญ่ระดับนี้คว

ประวัติเรื่องเล่าเครื่องรางตาข่ายดักฝัน

ประวัติเรื่องเล่าเครื่องรางตาข่ายดักฝัน ทุก ๆ บ้าน ผู้เป็นแม่และ ยาย จะ สาน ใย วิเศษ สำหรับเด็กโดยใช้ ห่วง วิลโลว์ (พืชตระกูลหลิว) และ เส้นเอ็น หรือ สายระโยงระยาง ที่ทำจาก พืช   สานขึ้นเป็นกับดักฝันร้าย  โดย ดรีมแคชเชอร์จะ กรองฝันร้าย ทั้งหมดออกไป และอนุญาตให้ ความคิด ที่ดีเข้าสู่ จิตใจของเรา เมื่อ ดวงอาทิตย์ขึ้นในยามเช้า  ฝันร้าย ทั้งหมดก็จะถูกแผดเผาและหายไปในที่สุด ห่วงไม้กลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 3 ½ นิ้ว  ลายใยแมงมุมนี้ถักจากเส้นด้ายที่ดี  มักจะย้อมสีแดง  ในอดีต ตาข่ายนี้ทำจากเส้นใยตำแย   ดรีมแคชเชอร์ห่วงใยแมงมุมนี้ถูกแขวนเพื่อดักจับสิ่งที่เป็นเภทภัยอันตรายที่ลอยอยู่ในอากาศ  สิ่งที่เข้ามาจะถูกมันจับไว้ สร้างให้เกิดเป็น ” เครื่องรางกับดักฝันร้าย ” แขวนไว้เหนือเตียงที่จะใช้ในการปกป้อง เด็กทารก และ ผู้คน ที่นอนหลับ จาก ฝันร้ายความฝันที่ไม่ดีจะอยู่ในตาข่ายซึ่งจะถูกทำลายไปด้วยแสงอาทิตย์ของวันใหม่จึงเรียกว่า ตาข่ายดักฝัน ทำให้สิ่งไม่ดีหายไป  ส่วนความฝันที่ดีจะเคลื่อนตัวผ่านลงมาที่ขนนกลงไปยังคนที่กำลังนอนหลับ ใครที่เคยเห็นในห้องนอนเพื่อนฝรั่งหรือในซีรีส์เกาหลีบางเรื่องมีอ