ผีศาจสุดหลอน Bicho-Papao

ผีศาจสุดหลอน Bicho-Papao ผีศาจสุดหลอน Bicho-Papao Bicho-Papão หรือที่รู้จักกันในชื่อ “Papa-Figo” ในบางภูมิภาค เป็นสัตว์ในตำนานที่มีรากฐานมาจากนิทานพื้นบ้านของโปรตุเกสและบราซิล Bicho-Papão แปลเป็นภาษาอังกฤษได้ว่า “Bogeyman” เป็นบุคคลในตำนานที่มักถูกกล่าวถึงเพื่อหลอกให้เด็ก ๆ ประพฤติตัวดี ตัวตนที่น่าขนลุกนี้เป็นส่วนหนึ่งของประเพณีระดับโลกที่สังคมได้สร้างบุคคลผู้โหดเหี้ยมหลายรูปแบบเพื่อเป็นการปลูกฝังระเบียบวินัยและการเชื่อฟังให้กับคนรุ่นใหม่ ตำนานของ Bicho-Papao การปรากฏตัวของ Bicho-Papão ไม่ได้ถูกกำหนดไว้อย่างชัดเจนและอาจแตกต่างกันไปตามบริบททางวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปมักอธิบายว่าเป็นรูปที่มืดมนและเป็นเงา บางครั้งมีลักษณะเกินจริงซึ่งออกแบบมาเพื่อทำให้เกิดความกลัวในจินตนาการของเด็ก สิ่งมีชีวิตมักถูกมองว่าซุ่มซ่อนอยู่ในเงามืดเพื่อรอจับเด็กที่ประพฤติไม่ดี   ตามนิทานพื้นบ้าน กล่าวกันว่า Bicho-Papão จะปรากฏตัวในเวลากลางคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเด็กๆ ลังเลที่จะเข้านอนหรือปฏิเสธที่จะทำตามคำแนะนำของพ่อแม่ พ่อแม่หรือผู้ดูแลอาจเตือนเด็กๆ ว่า Bicho-Papão

ผีโสเภณี Sundel Bolong

เรื่องเล่าของผีโสเภณี เรื่องเล่าของผีโสเภณี ซุนเดลโบลองเป็นบุคคลในตำนานที่หยั่งรากลึกในนิทานพื้นบ้านของอินโดนีเซีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเพณีของชาวชวาและซุนดา ตัวตนในเงานี้มักถูกพรรณนาว่าเป็นหญิงสาวสวย แต่มีรูโหว่ที่หลังเล็กๆ เผยให้เห็นโพรงที่มีลักษณะคล้ายรอยกรีดเลือดยาว คำว่า “Sundel Bolong” แปลตรงตัวว่า “โสเภณีมีรู” ในภาษาอินโดนีเซีย ต้นกำเนิดและตำนานของผีโสเภณี ตำนานของ Sundel Bolong ได้รับการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น โดยมีความหลากหลายตามภูมิภาค เรื่องเล่าทั่วไปเรื่องหนึ่งคือ Sundel Bolong ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้หญิงที่ต้องเผชิญกับชะตากรรมอันน่าเศร้า เช่น การเสียชีวิตระหว่างคลอดบุตร หรือตกเป็นเหยื่อของความรุนแรง เป็นผลให้เธอกลับมาพร้อมกับวิญญาณอาฆาต หลอกหลอนสิ่งมีชีวิตด้วยรูปลักษณ์ที่น่าขนลุกของเธอ   ซุนเดล โบลอง มักถูกมองว่าเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ผมยาว แต่งกายด้วยชุดแบบดั้งเดิม ลักษณะที่โดดเด่นที่สุดของเธอคือรูโหว่ที่หลังส่วนล่างของเธอ ซึ่งว่ากันว่ามีเสื้อคลุมพลิ้วไหวของเธอคลุมอยู่ ภาพหลอนนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อกระตุ้นความรู้สึกทั้งความงามและความสยดสยอง   ตามนิทานท้อง