ผีปอบชั้นครู

ผีปอบชั้นครู ผีปอบชั้นครู ผีปอบชั้นครู คือ ผีประเภทหนึ่งที่เกิดจากผู้ใช้มนตร์ดำ หรือถูกอาจารย์ชายธรรมดาสาปแช่ง กลายเป็นผี ผีปอบ ตระเวนกินของดิบตามหมู่บ้านห่างไกล และบางคราว ผีปอบไปกินควาย มันทำให้ควายทั้งยืนคว่ำนอกจากจะกินควายแล้วปอบยังกินหมูดิบไก่สดและคนอีกด้วย ว่ากันว่าบางครั้งคน ๆ หนึ่งก็ถูกผีปอบเข้าสิง การกินตับไตไส้พุงถึง 7 ไส้ เป็นสิ่งที่น่ากลัวมากสำหรับคนต่างจังหวัด หลวงปู่กาหลง นอกจากเครื่องรางที่แรงขึ้นชื่อเรื่องสักยันต์แล้วการทำเครื่องรางปราบผีก็อีกเรื่องหนึ่ง วิชาท่านเก่งจนเป็นที่รู้จักของชาวปราจีนสระแก้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้เขียนได้ยินมาจากลูกศิษย์ เขาเล่าว่าสมัยก่อนใครโดนผีปอบเล่นงานก็จะลากเข้าวัด เมื่อผีปอบเข้ามาในเขตวัดก็แสดงความเกรงกลัวบารมีของหลวงปู่ทันที ภายใต้สถานการณ์ปกติ หลวงปู่ใช้น้ำมนต์ขับไล่พวกมันออกไป แต่ก็มีบางครั้งที่ผีมีพลัง ถ้าไม่เอาน้ำมนต์ออกจะถือมีดไล่ เคาะร่างกายเป็นเรื่องสนุก คุณจะได้กระบอกไม้ไผ่ การบุนวมที่นิ้วเท้าของผู้ป่วยและปลายนิ้วเท้า หลวงปู่นักบวชจะแตะไปจนสุดปลายเท้า ท่านว่าวิญญาณผีปอบจะเข้าไปอยู่ในกระบอกไม้ไผ่ที่ถวาย พูดจบก็เอาผ้านางแอ่นอี

เมืองโบราณดงละคร

เมืองโบราณดงละคร เมืองโบราณดงละคร “เมืองโบราณดงละคร” หรือ “ดงละคร” ตั้งอยู่ถนนดงละคร อำเภอเม็ง ห่างจากตัวเมืองนครนายกประมาณ 12 กิโลเมตร ชื่อดงละครมาจากตำนานพื้นบ้านว่าในวันพระหรือคืนพระจันทร์เต็มดวงชาวบ้านจะได้ยินเสียงปี่พาทย์มาตามสายลม แต่หาที่มาของเพลงไม่ได้ชาวบ้านจึงเรียกว่าเมืองดงละคูน เป็นเสียงแหลมที่มีเสียงละครหรือตกกลางคืนในเมืองลับแลริมป่าเชิงเขา วันพระ เสียงคนในป่าชายหญิงเด็กเสียงแตร เทวดาหรือภูตผีปกปักรักษา เก็บดอกไม้ไหว้พระ จริงหรือเท็จ วิทยาศาสตร์ยังพิสูจน์ไม่ได้ แต่ชาวบ้านต่างก็รู้ว่าทองละกุลเป็นเมืองลับแล มีตาทิพย์ แต่งตัวเหมือนคนธรรมดาทั่วไป อยู่ในโลกนี้กับเราเหมือนอยู่อีกมิติหนึ่ง มีวิถีชีวิตคล้ายมนุษย์ ทั้งทำนา ไถนา ทำไร่ หัตถกรรม การเลี้ยงสัตว์แต่อาการที่ทำและทำแบบลวก ๆ ทำเพราะกรรมแต่ไม่ได้อะไรจากการกระทำ อยู่อย่างเลี้ยงโคก็เลี้ยงไปเรื่อย ๆ จนหมดกรรมก็ไม่ต้องเลี้ยงโคนี่คือทางรอดในโลกอวิชชา ความสุขนั้นมีทั้งดีและไม่ดี เหมือนอยู่ด้วยกันแต่ชีวิตดีกว่าผีกับอสุรกาย แต่ไม่ดีเท่าเทวดาที่อาศัยอยู่บนต้นไม้ ทุกคืนวันพระ จะมีเสียงโหรี ปี่พาทย์ บรรเลง และเชื่อกันว่าในวันพระควรเป