เมื่อของใช้ประจำวันกลายผี

เมื่อของใช้ประจำวันกลายผี รู้ไหมคะว่าประเทศญี่ปุ่นผีเยอะมาก บางทีเขาก็เรียกผีของเขาว่าเป็น “เทพเจ้า” อีกต่างหาก ผีที่น่ากลัวมากก็มี ผีที่เพียงแค่โผล่มาหยอกคนก็มากมาย และครั้งนี้เราจะพาไปรู้จักผีประเภทหลังกัน เป็นผีที่ทุกคนน่าจะคุ้นเคยกันดีเพราะเห็นอยู่บ่อยๆ ในการ์ตูน ผีชนิดนี้เดิมทีเป็นสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ที่พอเวลาผ่านไปก็เก่าเก็บ ไม่ได้รับการใช้งาน เมื่อพวกมันมีอายุเกินหนึ่งร้อยปี พวกมันจะมีชีวิตขึ้นมาและชอบแกล้งคนเพราะว่าการอยู่เฉยๆ ช่างน่าเบื่อ เราเรียกผีพวกนี้รวมๆ กันว่า ซึคุโมกามิ (Tsukumogami) ซึคุโมกามิปรากฏตัวกันครั้งแรกในวรรณกรรมหรือเรื่องเล่าปรัมปราในสมัยเฮอัน (ปี 794-1185) แต่จริงๆ แล้ว คนญี่ปุ่นเรียกสิ่งของที่เคลื่อนที่ได้ว่า ซึคุโมกามิ มาก่อนหน้านี้นานแล้วค่ะ เรื่องเล่าในสมัยก่อน เกี่ยวกับเจ้าของใช้มีวิญญาณเหล่านี้ค่อนข้างจริงจังและน่ากลัวทีเดียว เขาบอกว่าก่อนวันขึ้นปีใหม่ คนญี่ปุ่นจะทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ และทิ้งข้าวของที่ไม่ได้ใช้แล้ว ซึคุโมกามิ ที่ถูกทิ้งกลุ่มหนึ่งรู้สึกโกรธ จึงขอร้องต่อเทพเจ้าโซคะชิน (Zokashin) ให้ทำให้พวกมันมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อพวกมันเคลื่

คำเตือนโบราณไม่เชื่ออย่าลบหลู่

คำเตือนโบราณไม่เชื่ออย่าลบหลู่ แม้ว่าโลกปัจจุบันจะก้าวหน้าไปมาก ไม่ว่าจะด้านเทคโนโลยี ด้านวิทยาศาสตร์และด้านอื่นๆก็ตาม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อีกเหมือนกันว่า สังคมไทยเรายังมีความเชื่อที่ได้รับการสั่งสอน สืบทอดมาจากบรรพบุรุษหลงเหลืออยู่  เราจะมาย้อนดูว่ามีความเชื่อคนโบราณอะไรบ้างที่เราไม่ควรลบหลู่ ห้ามเล่นซ่อนแอบเวลาเย็น ความเชื่ออันนี้ เป็นการละเล่นอย่างหนึ่ง เด็กสมัยนี้ไม่ค่อยเล่นกันแล้ว นั่นคือการเล่นซ่อนหา วิธีการเล่นคือจะให้คนหนึ่งตามหาเพื่อนที่ซ่อนอยู่ การเล่นแบบนี้โบราณว่าไม่ควรเล่นเวลาเย็น หรือไปเล่นในงานศพ เพราะอาจจะทำให้ผีบังตามองหากันไม่เจอ หรืออาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุเหยียบแก้ว กระเบื้องได้ เนื่องจากมองไม่เห็น อย่าเล่นของมีคม เวลาใครถือของมีคม หรือ อาวุธอันตรายอย่างเช่น มีด ขวาน ปืน ดาบ ฯลฯ ของเหล่านี้โบราณเชื่อกันว่าอย่าถือเล่น อย่าถือเงื้อใส่กันเอง เพราะมันอาจจะทำให้เกิดผีผลักจนทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บหรือเสียชีวิตได้โดยไม่ตั้งใจ อันนี้ก็เหตุจะจริงหากใครตามข่าวจะเคยเห็นเหตุการณ์ปืนลั่นใส่ครอบครัว หรือ ถือมีดแล้วลื่นไปเสียบกันก็มีมาแล้ว วันสำคัญต้องระวังตัว ในชีวิตของคนเราอย่างน้อยก็

ตำนานผีม้าบ้อง

ตำนานผีม้าบ้อง ในสมัยก่อนถ้าใครได้ยินเสียงม้าวิ่งในเวลากลางคืนจะต้องเข้าใจว่าเป็นเสียงของผีม้าบ้อง มีเรื่องเล่าว่า ผีม้าบ้องนี้เกิดจากม้าตัวหนึ่งที่ตายไปแล้ว แต่ยังอาลัยหาคู่ของมันอยู่ พอถึงเวลากลางคืนม้าตัวนี้จะออกวิ่งไปตามที่ต่างๆ เพื่อตามหาคู่ของมัน ม้าตัวนี้ก่อนที่จะตายนั้นตอนเล็กๆ เจ้าของได้เลี้ยงม้าไว้คู่หนึ่ง เวลาใดที่เจ้าของจะเดินทางก็จะต้องเอาม้าคู่นี้ไปด้วย แต่อยู่มาวันหนึ่ง ม้าตัวหนึ่งเกิดล้มเจ็บไม่สามารถที่จะออกเดินทางไปกับเจ้าของได้ เจ้าของก็เลยทิ้งม้าตัวนี้ไว้และนำอีกตัวหนึ่งไป ส่วนม้าตัวที่ล้มเจ็บนั้นก็นอนรอเพื่อนของมัน แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเพื่อนของมันจะกลับมาหามันอีก ในที่สุดมันก็ทนความเจ็บปวด ชาวไทยวน นับเป็นอีกหนึ่งชนเผ่า ที่มีการสืบทอดรุ่น กันมาอย่างยาวนาน จนปัจจุบันนี้ ก็ยังคงมีอยู่ ถึงแม้จะน้อยก็ตาม เช่นเดียวกัน ขนบธรรมเนียม จารีตของชาวไทยวน ที่มีสืบทอดกันมาหรือผีป่า ซึ่งม้าบ้อง มีรูปลักษณ์ ของลำตัวส่วนบน เป็นมนุษย์ปกติ แต่ลักษณะ ท่อนล่างนั้นเป็นม้า ที่ชาวเหนือ ต่างก็เรียกกันว่า ผีม้าบ้องนั้นเอง ถ้าพูดถึงตำนาน เรื่องเล่าสยองขวัญ ในภาคเหนือ ของประเทศไทยแล้ว ก็สามารถ

เรื่องราวแห่งป่าอาถรรพ์

เรื่องราวแห่งป่าอาถรรพ์ ตำนานสยองขวัญที่เลื่องลือและถูกกล่าวขานกันมาช้านานสำหรับป่าแบล็คฮิลล์ ในมลรัฐแมรี่แลนด์ ประเทศสหรัฐอเมริกา ที่คนท้องถิ่นต่างรู้กันว่า อย่าได้คิดย่างกรายเข้าไป เพราะจะไม่มีวันได้กลับออกมา เพราะที่นี่ได้ชื่อว่าเป็นป่าที่สิงถิตย์ของ “แม่มดแบลร์” จนกลายเป็นเรื่องเล่าชวนขนหัวลุก ที่ส่งต่อความสยองให้กับคนที่ได้ยินได้ฟังยาวนานกว่า 2 ศตวรรษจนถึงปัจจุบัน จุดเริ่มต้นของตำนานเริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1785 ป่าแบล็คฮิลล์ ในอดีตเคยเป็นที่ตั้งของเมืองแบลร์ “เอลลี่ เดคเวิร์ด” หญิงสาวผู้ถูกชาวบ้านกล่าวหาว่าเป็นแม่มด ล่อลวงเด็กๆ นำเลือดมาทำพิธีกรรมเร้นลับจนโดนเนรเทศออกจากเมือง ต่อมาผู้ที่กล่าวหาเธอและเด็กๆ กว่าครึ่งหมู่บ้าน ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ชาวบ้านที่เหลืออยู่ต่างหวาดกลัวและหนีออกจากเมือง โดยสาบานว่าจะไม่กล่าวถึงชื่อเธออีก ต่อมาไม่นาน ชาวบ้านกลายคนเห็นมือผู้หญิงขาวซีดกำลังลากไอลีน ทรีเคิล เด็กหญิงวัย 10 ปี ลงไปในห้วยน้ำเล็กๆ ก่อนที่ 13 วันต่อมามีกิ่งไม้รูปทรงประหลาดกั้นห้วยน้ำนั้นไว้ ซึ่งเหตุการณ์ชวนสยองในบริเวณป่าแบล็กฮิลล์ ยังคงเกิดขึ้นและเป็นที่ร่ำลือ

ผีหอคอยแห่งลอนดอน

ผีหอคอยแห่งลอนดอน นับตั้งแต่หอคอยแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นจนเสร็จในปี 1067 หอคอยได้กลายเป็นสถานที่รวมแหล่งเหตุการณ์ที่น่ากลัวและการเสียชีวิตที่น่าสยดสยอง แม้ว่าเราไม่อาจยืนยันได้ว่าภูตผีเหล่านี้มี่ตัวตนจริงหรือไม่ แต่นี่คือเรื่องราวที่น่ากลัวที่ถูกเล่าต่อกันมากมายบนอินเตอร์เน็ตในเรื่องราวของผีของบนหอคอยลอนดอน วิญญาณของเจ้าชายที่ถูกสังหาร และผีหัวขาด ในปี ค. ศ. 1483 เจ้าชายน้อยทั้งสองถูกสังหารอย่างน่าสยดยองภายในหอคอยลอนดอน การฆาตกรรมครั้งนี้ยังกลายเป็นปริศนาที่เหลืออยู่จนถึงทุกวันนี้ยังไม่อาจแก้ได้ ผู้คนเริ่มเห็นเงาร่างของเด็กสองคนที่ยืนกุมมือกันอยู่ ในขณะที่พวกเขาล่องลอยไปมาระหว่างห้องและเดินทะลุเข้าไปในผนัง อีกเรื่องเล่าหนึ่งกล่าวมีความเกี่ยวข้องกับ Anne Boleyn ผู้ถูกขังในหอคอยและถูกตัดหัวในปี 1536 ผีของแอนถูกพบเห็นในรอบบริเวณของหอคอยแห่งลอนดอน กล่าวกันว่าร่างไร้หัวของเธอเดินไปมาบนหอคอยในช่วงเวลากลางคืนสร้างความตื่นกลัวให้กับผู้คนเป็นอย่างมาก บริเวณที่อ้างว่าพบเห็นมากสุดใน Chapel of St Peter ซึ่งเป็นสถานที่ฝังศพของเธอหลังจากการประหารชีวิต เรื่องสยองยังไม่จบเพียงเท่านั้นเมื่อปี 1864 มีการบั