ตำนานไซเรน”Siren”

ตำนานไซเรน”Siren” ถ้าไปถามนักท่องเที่ยวมือใหม่สมัยนี้ว่ากลัวอะไรกัน เราคงได้คำตอบหลากหลายกันไป ทั้งกลัวหลงทาง กลัวพาสปอร์ตหาย กลัวงบที่เตรียมไปไม่พอ ฯลฯ แต่รู้มั้ยครับว่าเมื่อก่อนนั้นเขากลัวสิ่งที่เรียกว่า ไซเรน กันมากกว่า สัตว์ประหลาดที่คอยหลอกล่อนักเดินทางด้วยเสียงเพลงนี้จะเป็นยังไง ไปติดตามกันได้เลยครับ ตำนาน ที่มาของไซเรน ตามตำนานนั้น ไซเรนเป็นอมนุษย์ที่มีรูปร่างหน้าตาสะสวย เป็นสาวงามแต่ว่ามีขาเป็นครีบปลาคล้ายนางเงือก แต่พออยู่บนบกก็จะมีปีกบินได้ ทั้งนี้ลักษณะทั่วไปของไซเรนจะแตกต่างกันไปในแต่ล่ะตำนาน บางที่ก็ว่าเป็นนกที่มีหัวเป็นผู้หญิงไปเลยก็มี ด้านความสามารถหลักๆ อันขึ้นชื่อลือชาของไซเรนก็คือการสะกดจิตผู้คนให้ทำตามคำสั่งของตัวเอง ด้วยบทเพลง และเสียงอันไพเราะ เมื่อก่อนเชื่อกันว่าบรรดานักเดินเรือพอได้ยินเสียงของไซเรน ต่างก็ตกอยู่ในภาวะไร้สติ บังคับเรือไม่ได้ ชนหินโสโครกจนจมน้ำ และถูกนำไปเป็นอาหารในที่สุด    ต้นกำเนิดของไซเรนมีบิดาเป็นเทพประจำแม่น้ำ อเคโลอัส ส่วนมารดาคือ 1 ในเทพธิดามิวส์ ซึ่งไม่ปรากฎข้อมูลแน่ชัดว่าเป็นองค์ไหน เพราะมิวส์นั้นมีถึง 9 นางด้วยกัน จากนางฟ้าสู

ตำนานการ์กอย”Gargoyle”

ตำนานการ์กอย”Gargoyle” หากเราได้มีโอกาสไปท่องเที่ยวตามโบสถ์เก่าแก่ของชาวคริสต์ โดยเฉพาะในต่างประเทศนั่น เรามักจะได้เห็นกับรูปปั้นหรือรูปสลักของสัตว์ประหลาดที่เกาะอยู่ตามส่วนต่างๆของโบสถ์วิหาร พร้อมกับชื่อที่คุ้นหูที่เราเรียกมันว่าการ์กอยล์นั่นเอง ถ้าจะบอกว่าการ์กอยล์นั้นเป็นชื่อของสัตว์ประหลาดชนิดหนึ่งก็จะแปลกอะไรเท่าไรนัก แต่ผมจะขอพูดถึงความหมายของชื่อการ์กอยล์ในอีกด้านก่อนนะครับ แล้วเราจะกลับมาเข้าตำนานของมันกัน เอาจริงๆแล้วคำว่าการ์กอยล์หรืออีกชื่อคือปนาลี(มีสองชื่อ) เป็นคำศัพท์ทางสถาปัตยกรรมที่เอาไว้ใช้เรียกหินที่สลักเป็นรูปอัปลักษณ์ และยื่นออกมาจากอาคาร เพื่อใช้เป็นที่ระบายน้ำจากหลังคาไม่ให้ไปโดนตัวอาคารครับ และถ้าทางผู้อ่านสงสัยต่อไปอีกว่า “แล้วถ้าเป็นรูปสลักสัตว์ประหลาดเหมือนกัน อยู่ตามโบสถ์และอาคารเหมือนกัน แต่ไม่ได้ใช้ระบายน้ำ มีไว้แค่ตกแต่งอาคารเฉยๆล่ะ ตัวพวกนั้นเรียกการ์กอยล์หรือเปล่า” คำตอบก็คือ ถ้าในทางสถาปัตยกรรมจะไม่ได้เรียกว่าการ์กอยล์ครับ จะใช้คำว่า “รูปอัปลักษณ์” แทน แต่ในทางปฏิบัติจริงแล้ว คนทั่วไปเขาก็เรียกรวมๆกันไปเลยว่าการ์กอยล

ม้าน้ำปีศาจ”Kelpie”

ม้าน้ำปีศาจ”Kelpie” ปีศาจจำพวกพรายน้ำในนิทานพื้นบ้านของสกอตแลนด์ มีลักษณะเป็นม้าสีขาวหรือกึ่งคนกึ่งม้า มีลักษณะคล้ายคลึงกับเซนทอร์, ลิมนาเดส และสคิลลา ในเทพปกรณัมกรีก และม้าบ้อง สิงสถิตย์อยู่ยังแม่น้ำ, ทะเลสาบหรือ หนองน้ำ แหล่งน้ำจืดขนาดใหญ่ เคลพี ยังมีชื่อเรียกอื่น ๆ ตามท้องถิ่นต่าง ๆ เช่น นักเกิล ชูพิลที โยเกิล ลักษณะผิวจะเรียบแต่เย็นเหมือนผิวคนตายหากได้สัมผัส เคลพี จะล่อลวงคนที่หยุดพักที่ริมน้ำที่มันอาศัยอยู่ ขณะที่หยุดพักดื่มน้ำ มันจะปรากฏตัวเป็นม้าสีขาวที่สงบเสงี่ยม แต่เมื่อขึ้นขี่หลังมัน มันจะพาดำดิ่งสู่ก้นน้ำทันที จนบุคคลนั้นจมน้ำตาย ซึ่งเคลพีจะกินซากศพจนเหลือเพียงหัวใจหรือตับไว้ บางครั้ง นอกจาก Kelpie จะแปลงเป็นม้าได้แล้ว มันยังสามารถแปลงเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีหรือหญิงสาวหน้าตาดีแสนสวยเพื่อหลอกล่อเหยื่อให้มาติดกับได้ด้วย มีเรื่องของเคลพีที่แปลงร่างเป็นมนุษย์เพื่อแต่งงานกับหญิงสาว ก็มี ส่วนวิธีดูว่าเป็น Kelpie แปลงมาหรือไม่ ให้ดูที่หัว หากบนหัวมีสาหร่ายปกคลุมอยู่ นั่นก็หมายความว่าเป็น Kelpie แน่นอน แต่วิธีนี้ ใช้ดูได้เฉพาะเวลาที่ Kelpie แปลงเป็นผู้ชายเท่านั้น ส่วนถ้าแ