นักเรียนที่ย้ายมาใหม่ ยูมิ เมื่อได้ยินเรื่องราวนี้เป็นครั้งแรก ก็ปฏิเสธว่าเป็นเพียงความเชื่องมงาย เธอตัดสินใจท้าทายตำนานและพิสูจน์ว่าผิด บ่ายวันนั้น ขณะที่บรรยากาศของโรงเรียนเงียบลงและดวงอาทิตย์ตกทอดเงายาว ยูมิเดินไปที่ห้องน้ำชั้นสาม

ด้วยหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอก เธอยืนอยู่หน้ากระจกแล้วตะโกนถาม “ฮานาโกะซัง อยู่ตรงนั้นหรือเปล่า” ตามที่ตำนานกล่าวไว้ เธอเคาะประตูคอกที่สามสามครั้ง

ด้วยความประหลาดใจและหวาดกลัว เสียงตอบกลับมาว่า “ใช่ ฉันอยู่ที่นี่” ประตูเปิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด เผยให้เห็นเด็กสาวในชุดกระโปรงสีแดงเชย-ฮานาโกะซัง ดวงตาของเธอกลวงโบ๋ ใบหน้าซีดเซียว และรอยยิ้มที่มุ่งร้ายกระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ

ความกลัวครอบงำยูมิ และเธอพยายามหนี แต่เธอพบว่าตัวเองถูกแช่แข็ง ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ ฮานาโกะซังก้าวออกจากคอกม้า ขยับเข้ามาใกล้ รอยยิ้มอันน่าสยดสยองของเธอไม่เคยจางหาย ยูมิรู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกไหลลงกระดูกสันหลังขณะที่เธอยืนเผชิญหน้ากับผีที่น่ากลัวอย่างช่วยไม่ได้

จู่ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออก มิกะ นักเรียนอีกคนเห็นยูมิเข้าห้องน้ำและตัดสินใจเดินตามเธอไป มิกะเริ่มสวดมนต์ชินโตที่เธอได้เรียนรู้จากคุณยายของเธอ เมื่อได้ยินเสียงสวดมนต์ ฮานาโกะซังก็ร้องเสียงหลงและหายไป ส่วนยูมิก็ได้รับการปล่อยตัวจากอาการอัมพาต

เด็กหญิงทั้งสองหอบหายใจหนัก ๆ รีบออกจากห้องน้ำและทำสัญญาว่าจะไม่ท้าทายสิ่งเหนือธรรมชาติอีก ยูมิได้เรียนรู้บทเรียนของเธอ—วิธีที่ยาก

“The Unseen Dread: Hanako-san” ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจถึงการมีอยู่ของโลกเร้นลับ มันแสดงให้เห็นถึงความเชื่อของญี่ปุ่นโบราณในเรื่อง Yūrei หรือผี และวิธีที่นิทานพื้นบ้านเหล่านี้ยังคงมีอิทธิพลและปลูกฝังความกลัวในสังคมร่วมสมัย เรื่องราวเน้นย้ำข้อความว่าบางสิ่งดีกว่าถูกทิ้งไว้โดยไม่มีใครขัดขวาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสิ่งเหล่านั้นแตะขอบเขตของสิ่งเหนือธรรมชาติ