ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 ผู้สร้างภาพยนตร์ที่ชอบผจญภัย ฮิโรชิ ตัดสินใจสร้างสารคดีเกี่ยวกับอาโอกิกาฮาระ โดยพยายามไขปริศนาและหักล้างตำนานที่ล้อมรอบป่า เขารวมทีมพร้อมกล้อง ไฟ และอุปกรณ์ GPS และผจญภัยเข้าไปในป่าทึบ

เกือบจะในทันที พวกเขาสัมผัสได้ถึงน้ำหนักของความเงียบ เสียงกระซิบจากระยะไกลและเสียงใบไม้กรอบแกรบในบางครั้ง อุปกรณ์ GPS ของพวกเขาเริ่มทำงานผิดปกติ แต่ฮิโรชิตัดสินใจเดินหน้าต่อไป โดยนำเทปไปผูกไว้กับต้นไม้

ขณะที่พวกเขาดำดิ่งลึกลงไป พวกเขาสะดุดกับสิ่งของส่วนตัว เช่น รองเท้า จดหมาย และภาพถ่าย ซึ่งเป็นเครื่องพิสูจน์อันน่าสยดสยองของชื่อเสียงอันน่าเศร้าของป่าแห่งนี้ ความเย็นไหลลงมาตามกระดูกสันหลังของพวกเขาขณะที่พวกเขารู้สึกว่ามีสายตาที่มองไม่เห็นคอยเฝ้าดูพวกเขา และเสียงกระซิบก็ดังขึ้น

คืนหนึ่ง ฮิโรชิตื่นขึ้นมาเห็นตากล้องของเขา ทาคาชิ เดินละเมอเข้าไปในป่า แววตาว่างเปล่า ฮิโรชิพยายามห้ามเขาแต่ก็ต้องตกใจเมื่อทาคาชิผลักเขาออกอย่างแรง เมื่อฮิโรชิรวบรวมทีมที่เหลือได้แล้ว ทาคาชิก็หายเข้าไปในป่าทึบ

พวกเขาค้นหาเขาแต่พบกับต้นไม้ที่ไร้ขอบเขตและความเงียบสงัด ในวันต่อมา สมาชิกจำนวนมากเริ่มหายไป ทุกครั้งด้วยท่าทางเหม่อลอยเหมือนเดิม ในที่สุด ฮิโรชิก็ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง ตอนนี้เสียงกระซิบชัดเจน เรียกให้เขาเข้าร่วมกับดวงวิญญาณที่หลงทางในป่า

ไม่มีใครพบเห็นฮิโรชิอีกเลย และภาพจากกล้องที่ถูกทิ้งไว้เผยให้เห็นภาพอันหนาวเหน็บของทีมของเขาที่หายเข้าไปในป่า “เสียงกระซิบที่ไม่ได้ยิน: อาโอกิกาฮาระ” ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจถึงเสน่ห์อันดำมืดของป่าและวิญญาณที่น่าเศร้าที่ป่าแห่งนี้อ้างสิทธิ์

เรื่องราวอันน่าขนลุกนี้ตอกย้ำความสยองขวัญเหนือธรรมชาติที่เกี่ยวข้องกับอาโอกิงาฮาระ สถานที่ที่ความจริงและตำนานเกี่ยวพันกัน แสดงให้เห็นถึงความกลัวที่ลึกที่สุดและสร้างบรรยากาศของความสิ้นหวังที่สัมผัสได้ เรื่องราวเผยให้เห็นถึงศักยภาพอันน่าสะพรึงกลัวของสิ่งเร้นลับและไม่เคยได้ยิน ซึ่งอาศัยอยู่ในอาณาจักรแห่งธรรมชาติ